"Walen leven noodgedwongen meer met de rem op. En hoe meer remmen, hoe meer je die wil lossen."

De Walen hebben hun redenen – Kroniek van een Belgische pendelaar

Ik ben een Belgische pendelaar. Een week ben ik bij mijn vrouw in Schelle bij Antwerpen. De andere week, als ik mijn kinderen heb, woon ik in Namen, hoofdstad van Wallonië. Mijn werkgever RTL Belgique bevindt zich in Brussel, mooi tussen mijn 2 verblijfplaatsen, handig.  Ik heb geen wagen meer, ik kan de files mentaal niet meer aan, we hebben al zo weinig tijd. Ik reis met de fiets of met de trein. En hier beginnen de interregionale verschillen, coronagewijs.

Als ik vanuit Schelle naar Brussel of Namen ga, moet ik absoluut voor 22 uur arriveren: de avondklok gaat hier twee uur vroeger in dan in Vlaanderen. De politie waakt. Een wandeling langs de Maas in Namen net voor het slapengaan hoort er niet meer bij, mijn nachtrust lijdt eronder. Maar de avondklok lijkt wel efficiënt. Haar invoering om 22 uur heeft er voor gezorgd dat we nu dezelfde besmettingsgraad hebben als Vlaanderen. De taalgrens is geen covidgrens meer. Permissiviteit rijmt niet noodzakelijk met Waalsheid.

En toch hoor ik u zeggen: “Allez man, niet onnozel doen: het zijn toch de Waalse politici en experten die in alle toonaarden om versoepelingen vragen.” Dat klopt. Maar niets te maken met je m’en foutisme -  ja, het woord bestaat in de Grote Van Dale. Walen hebben namelijk hun redenen.

1. De Waalse maatregelen zijn dus radicaler.

Naast de vroege avondklok is het mondmasker bij ons op meer plaatsen verplicht dan bij jullie. Ik ben er niet goed van als ik in Vlaanderen zie hoeveel mensen zonder bedekt gezicht rondwandelen. Walen leven noodgedwongen meer met de rem op. En hoe meer remmen, hoe meer je die wil lossen.

2. De Waalse economie heeft nog meer behoefte aan een heropstart dan de Vlaamse.

Het VBO heeft vorige week een kaart gepubliceerd met de toestand van de Belgische bedrijven na corona. In het noorden kleurt het overwegend groen: al bij al gezond. In het zuiden veel minder. In 4 letters: help !

3. Het virus heeft een impact op de psychologische toestand van de Belgen.

Welnu: vóór de crisis was de mentale gezondheid van mijn gewestgenoten al problematisch. Een voorbeeld: 16% van de Walen slikt geregeld antidepressiva tegenover 12% van de Vlamingen. Wie het economisch moeilijk heeft en weinig hoop op beterschap ziet, voelt zich slechter. Onze gezondheid tout court is evenmin OK. De gemiddelde Waal leeft 2 en een half jaar minder lang dan de Vlaming, dat zijn 850 dagen. Ik zal in mijn bestaan 850 keer minder vaak ontwaken dan u en ik word graag wakker. Nee, we hebben echt geen tijd te verspillen en alweer: help !

4. In oktober-november telde het zuiden des lands het wereldrecord inzake besmettingen.

Zeg alstublieft niet dat we slechts dat soort records kunnen breken. In elk geval: we komen van ver. Ik zie me nog in de herfst een reportage maken in het meest geïnfecteerde dorp van Europa, Pecq bij Doornik. Ik voelde me precies een oorlogscorrespondent. Een oorlog wil iedereen zo snel mogelijk zien stoppen.

Daarom snakken we zo naar bevrijding, nog meer dan de Vlamingen. Maar u ziet: wat leeft in elk gewest is vaak gestoeld op objectieve verschillen, niet op uiteenlopende levensopvattingen. Als Wallonië het economisch beter doet zullen de reacties in het zuiden Vlaamser worden. Daarom is de relance na corona zo essentieel. Wie vandaag help! riep wordt dan misschien uw held, het scheelt maar één letter.

Beluister de column van Christophe Deborsu via Radio 1 Select (Je hoort er de meest recente fragmenten van Radio 1).

Ontdek ook de andere columns uit de uitzending: