De bende van Annemie
Wanneer mag een mens liegen?
ma 4 dec. - 0:05
“Wat ik gek vind, is dat we nog altijd in een samenleving zitten waarin we onze kinderen consequent blijven wijsmaken dat Sinterklaas bestaat” zei acteur Koen De Graeve eind november in De Afspraak. De kranten gingen er meteen dieper op in, en er werden studies over de kerstman geciteerd waaruit bleek dat kinderen geen trauma’s overhouden aan de leugens die hen verteld worden.
We kunnen dus gerust zijn de volgende leugenachtige dagen voor 6 december. Maar waar mogen we best niet over liegen? Annemie Peeters legt het voor aan Mia Leijssen, psychotherapeut en hoogleraar aan Faculteit Psychologie en Pedagogische wetenschappen (KU Leuven).
“We zijn vaak zo hypocriet als de pest” zegt zij. Aan de ene kant vertellen we onze kinderen dat ze niet mogen liegen, aan de andere kant komen we af met leugentjes wanneer we iets niet graag willen doen. Bijna dagelijks zelfs: “Zeggen dat je geen tijd hebt is eigenlijk ook een manier van liegen”.
Soms is liegen een aspect van sociale omgang waarbij je de beleving van iemand belangrijker vindt dan de zogenaamde waarheid.
“We hebben bijna een sociale gewoonte om te liegen, omdat we heel vaak beseffen dat de waarheid al te zeer kwetst” zegt Leijssen “Er is ook niet zoiets absoluuts als: wat is de waarheid en wat niet?”. Stel bijvoorbeeld dat je partner je vraagt of haar gat niet te dik is in haar rok, dan moet je je afstemmen op wat op dat moment het belangrijkste is voor haar. Soms is het belangrijker om de verbintenis met je partner goed te houden, en die persoon erkenning te geven. “Je bent dan wél oprecht in het graag zien.”
“Een heel belangrijk criterium is ook of je iemand schade aanricht of niet” besluit Leijssen. Maar in dat geval spreken we over bedrog in plaats van over een leugen. Denk bijvoorbeeld aan overspelige partners. “Zij richten schade aan, door een dubbelleven te leiden.”
