Bij Debecker
"Wat is het belangrijkste? Het belang van het kind of principieel de regels volgen?"
do 31 jan. - 10:43
Anna Maria is 8 en zit al drie weken opgesloten in het asielcentrum van Steenokkerzeel in afwachting van haar uitwijzing naar Armenië. Het gezin Khmoyan kwamen in 2009 naar België, maar een asielaanvraag werd afgewezen. In 2014 waren ze volledig uitgeprocedeerd en kregen ze het bevel om België te verlaten. Ze werden daarbij opgepakt door de politie en in een open terugkeerwoning geplaatst. Maar daar sloegen ze op de vlucht. Ze keerden terug naar hun eigen woning en naar eigen zeggen werd het gezin in de daaropvolgende jaren niet meer gecontacteerd door de Dienst Vreemdelingenzaken.
De lessen gaan door, maar Anna-Maria's stoel blijft leeg
Het gezin kreeg twee kinderen, die ook gewoon naar school gaan in ons land. De ouders werken ook, in het zwart weliswaar, want ze hebben geen arbeidskaart als illegalen. Hun twee kinderen spreken alleen maar Nederlands, maar hebben in die vier jaar hun oudste wel Armeense les laten volgen, omdat ze ergens beseften ‘ misschien moeten we weg’.
Regularisatieaanvraag
In mei 2018 heeft het gezin een regularisatieaanvraag ingediend, met de bedenking "we zijn hier al zo lang én geïntegreerd: mogen we dan toch niet blijven?". Maar net door die regularisatieaanvraag kwam hun dossier in een stroomversnelling terecht. Op 4 december werd hun verzoek tot regularisatie afgewezen en op 8 januari werd het gezin opgepakt door de politie. De familie werd opnieuw opgepakt en deze keer opgesloten in een familie-unit van het gesloten centrum in Steenokkerzeel. "Vandaag wordt beslist of de opschorting van de uitwijzing gehandhaafd blijft of niet. Als de opschorting wordt opgeheven, zou de uitzetting van de familie Khmoyan heel snel kunnen plaatsvinden", zo zegt Marjan Temmerman van VRT NWS.
Kinderpardon
Eén ding is zeker: kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen is niet akkoord met de opsluiting van de kinderen in het gesloten centrum. "Ik begrijp niet dat men het belang van het kind zo systematisch naast zich neer durft te leggen", zegt hij daarover. "Pas als alle andere middelen zijn uitgeput, is het gerechtvaardigd om een gezin met kinderen op te sluiten in zo'n gesloten centrum", zegt Vanobbergen.
Vanobbergen pleit voor een 'kinderpardon'. Dat betekent, dat als kinderen 5 jaar of langer in een land verblijven, omdat de overheid tekort is geschoten om ze naar thuisland te begeleiden, en ze kunnen aantonen dat ze geïntegreerd zijn, dan kunnen ze, samen met de ouders een permanente verblijfsvergunning krijgen. "Er is zoveel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar het verplaatsen van kinderen naar hun 'thuisland' na 5 jaar, dat een heel negatieve invloed heeft op hun ontwikkeling", aldus Vanobbergen. "Een toekomstperspectief voor die kinderen in hun land van herkomst bestaat ook nauwelijks", zegt hij.
Marjan Temmerman stelt zich de belangrijke vraag: "Wat is het belangrijkste? Het belang van het kind of principieel de regels volgen?"
