Wat is het mooiste rouwgedicht?

Uitgesproken

Praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind

spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je

eindelijk helemaal bloot

Marc Tritsmans

Voor het vergeten

Zolang we niet vergeten, gaat niets verloren.

Laten we dus vergeten, maar alleen
zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen – daar,
zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in?

Zolang we niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk –

zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm is van zingen
dat een vorm is van dragen, een lichaam zo te dragen
dat het door ons heen, alsof het uiterst traag voorover valt, iets als glas
onder vel, broos glas, misschien is dat het lichaam
dat als een wijnglas zingend
zwijgend gedragen wil worden, dat wij het zo in de lucht heffen
dat het almaar lichter wordt – daar, zie je het, zie je het nog, nauwelijks,
tegen de zon in?

Misschien brengen de kleuren waarin het licht breekt
ons naar huis terug.

Peter Verhelst

A Prayer for Owen Meany

When someone you love dies, and you're not expecting it, you don't lose her all at once; you lose her in pieces over a long time

the way the mail stops coming, and her scent fades from the pillows and even from the clothes in her closet and drawers.

Gradually, you accumulate the parts of her that are gone. Just when the day comes

when there's a particular missing part that overwhelms you with the feeling that she's gone, forever

there comes another day, and another specifically missing part.

John Irving

Afscheid

Toen viel plots de tijd even stil.
De wijzers bevroren het uur.
Het lied stierf ter plaatse.
De poes staakte haar gespin.
Zelfs de herfstwind woei niet meer.

Alles hield vol schroom de adem in
want het wilde een hart horen breken.

Marie-Thérèse Crabbé

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Hans Andreus

Weggaan

Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.

Rutger Kopland

Tierra

You’re separated by an enormous distance. Your wife is 20 million years
from here. That’s how old the universe is. And as she has ceased to exist
she’s had to go back all that time.

We live at our own eye level mid-way between the stars and the atoms. We
can only move with our thoughts.

Tomás, imagine a woodlouse. Do you see it? If your mind can reach the
smallest thing it can reach the biggest. Then you can see the edge of the
universe. You must do that with your wife. Ask her to come close

Julio Medem

De navond komt zo stil

De navond komt zo stil, zo stil
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet, wanneer de dag
of waar hij is geleden.
‘t Is avond, stille... en, mij omtrent,
is iets, of iemand, onbekend,
die, zachtjes mij beroerend, zegt:
"‘t Is avond en ‘t is rustens recht."

Guido Gezelle

Misschien...

Misschien is het mooi om dood te zijn.
Misschien hoor je wel het ruisen van de bomen.
En vang je vergeten kinderdromen.
Van mensen op bezoek, of de doden om de hoek.
Misschien hoor je wel het stille huilen.
Van zij die levend bij de doden schuilen.
Misschien hoor je hier en daar een lach.
Een kraai, de cellosuite van Bach.
Misschien voel je wel de zachte aarde.
De beer die je moeder in je kist bewaarde.
Misschien voel je wel het zuiverste wat er is.
De stilte.
De liefde.
En het grote gemis.

Lotte Debrouwer

Lees ook: