Wat raakt Frie Leysen?

Na het Kunstenfestivaldesarts, dat ze in 2006 verliet, stortte Frie Leysen zich op grote internationale kunstevenementen.
Zo is ze sinds 2012 curator van Get Lost, een reeks internationale theater- en dansvoorstellingen in verschillende Nederlandse theaters.
Vanaf 2014 leidt ze het Asian Arts Theatre in Gwangju Zuid-Korea. Ze is de eerste buitenlandse directeur in de Koreaanse cultuursector.
In november 2015 was ze mede-curator van het  festival Ashkal Alwan festival in Beiroet.
Op de openingsdag van dat festival in 2015 vond er een dubbele bomaanslag in Beiroet plaats. Twee dagen later werd Parijs het slachtoffer van aanslagen. Die kregen veel meer aandacht bij ons in de pers, dan die in Beiroet. Auteur Tom Naegels schreef daar een opiniestuk over.

Toen Frie Leysen in 2014 de Erasmusprijs overhandigd kreeg, richtte ze haar speech, tegen het protocol in, rechtstreeks tot koning Willem Alexander, Maxima en koningin Beatrix en zei hen ongezouten, dat hun land een plek is waar kunsten nauwelijks nog kunnen ademen.  

Na haar vroegtijdig vertrek bij de Wiener Festwochen in 2014, schrijft ze een open brief, waarin ze de visie en structuur van grote gevestigde festivals in vraag stelt.  

Frie Leysen is een grote fan van de Franse schilder Pierre Bonnard (1867-1947). In Le Cannet aan de Côte d’Azur is een museum aan hem gewijd.

De Japanse auteur Haruki Murakami heeft haar denken beïnvloed. Zijn meest recente boek Mannen zonder vrouw is een bundeling van zeven nieuwe kortverhalen.

Ze leest ook graag de Egyptische schrijver Nagieb Mhafoez (1911 - 2006), de enige auteur tot nu toe, die in het Arabisch schrijft, die de Nobelprijs voor literatuur ontvangen heeft.  Aan het Tahirplein in Caïro kan je nog steeds gaan eten in zijn favoriete restaurant, onder zijn portret, als het open is tenminste.

Op zaterdag 23 april 2016, ter gelegenheid van de Dag van de Dans organiseren Rosas en Parts een uiterst lange flashmob, waarbij groepen vanuit vijf hoeken in Brussel in slow walk-pas naar de Grote Markt stappen. Als ze daar tegelijkertijd aangekomen zijn, zullen ze begeleid worden door Anne Teresa De Keersmaeker voor de workshop My walking is my Dancing. Iedereen kan daar aan deelnemen.

De film Uncle Boonmee who can recall his past lives van de Thaise regisseur Apichatpong Weerasethakul is haar bijgebleven voor de bijzondere kijkt op leven en dood. Het Kunstenfestivaldesarts wijdt dit jaar eenretrospectieve aan deze regisseur.

Muziek in de uitzending:

• John Cale - Do not go gently into that good night
• Early Opera Company o.l.v. Christian Curnyn - VIII aria Calliope's song - admetus sleeps (uit de opera “Alceste” van George Friederic Händel)
• Radiohead - No Surprises
• Boston Baroque o.l.v. Martin Pearlman - Il ritorno d’ulisse in patria van Claudio Monteverdi (acte 2, scene 2. Eumete: O gran figlio d’ulisse )
• David Bowie - I’m deranged (uit de soundtrack van Lost Highway van David Lynch)
• Dick Annegarn - Bruxelles
• Scena IX, duettino 'la ci darem la mano' uit don giovanni, van Mozart
• Tom Waits - Tom Traubert’s blues
• Barbara - L’aigle noir
• Alfred Makgalemele (Zuid-Afrikaanse straatmuzikant) - Shadow procession

Herbeluister de uitzending: