“Durf wel eens tegen je kind te zeggen: het kan beter”

Enerzijds willen ouders dat hun kinderen zelfredzaam zijn en tegen een stootje kunnen, maar aan de andere kant zijn ouders bereid de benen uit hun lijf te hollen wanneer er iets misgaat met hun kroost. “Een paradoxale situatie die vanaf de geboorte start. En het houdt niet meer op," zucht Van Crombrugge.

Toch denkt Van Crombrugge niet dat je het de ouders kwalijk mag nemen. "Ouders beseffen dat de wereld complexer is geworden dan de wereld waarin ze zelf zijn opgegroeid. Dat maakt ze erg angstig en onzeker." 

Waar je vroeger als scouts alleen met je patrouille op dagtocht ging zonder leiding is  vandaag bijna ondenkbaar

Volgens Van Crombrugge kunnen ouders door hun drukke agenda de keuze niet meer maken om méér beschikbaar te zijn. En dat leidt tot grote schuldgevoelens die ze (materieel) willen compenseren. 

Ze willen in die beperkte tijd conflicten vermijden en zijn daarom geneigd om sneller 'ja' te zeggen

Het baat Van Crombrugge zorgen dat ouders jongeren niet de kans geven om op hun eigen benen te staan. “Er is in het algemeen weinig vertrouwen in kinderen en jongeren. Jongeren in de openbare ruimte worden al snel als ‘hangjongeren’ bestempeld. Terwijl ouders vaak niet durven zeggen wat zij als kind ooit uitgespookt hebben.” 

Maar hoe vermijd je dan dat kinderen verwaande nesten worden?  “Vertrouw je kind. Geef hem verantwoordelijkheid en geef hem de kans om fouten te maken. En durf eens vaker tegen je kind te zeggen: 'Het kan beter'."