"We hebben nooit echt afscheid kunnen nemen van ons eerste kindje"

Eddy was op afzondering met z'n voetbalploeg, toen hij hoorde dat zijn vrouw, drie weken te vroeg, aan het bevallen was. "Samen met Alois Derijckere, de toenmalige manager van Lokeren, zijn we naar het ziekenhuis gereden. Toen we daar aankwamen, was mijn vrouw al bevallen." Het kindje lag in de couveuse. "Ik heb het dan even in m'n armen gehad. Alles leek perfect in orde, dat zei ook de kinderarts." Eddy beslist toch weer op afzondering te gaan, om de volgende dag een belangrijke wedstrijd te kunnen spelen. 

De volgende dag, 's ochtends vroeg, kreeg Eddy van manager Alois te horen dat ze best opnieuw naar het ziekenhuis reden, want dat er complicaties waren opgetreden.

Toen ik naar de kamer van mijn vrouw liep, kreeg ik te horen dat het kindje overleden was.

Eddy is weer vertrokken, om de wedstrijd te gaan spelen. "Mijn vrouw bleef achter in het ziekenhuis. Zonder wieg, zonder kaartje aan de deur. Met huilende baby's op de achtergrond."

Het kindje is meegenomen naar Leuven voor verder onderzoek. Daar hebben ze het ook begraven. Jaren later heeft Eddy daar toch bedenkingen bij: "Waarom hebben wij dat niet meer opgevraagd en zelf begraven?" Hij wijdt het ook aan het feit dat hij en zijn toenmalige vrouw zo jong waren en er niet genoeg bij hebben stilgestaan.

"Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat we daar toen niet zo goed mee zijn omgegaan."