"We zijn als maatschappij niet voorbereid op omgaan met ouderdom"

Als studente schreef Maja een essay over ouderdom bij dieren. “In veel talen zijn er geen woorden om hun ouderdom te omschrijven, er is enkel een terminologie voor hun jonge versie. Onder mensen wordt ouderdom in taal wel erkend, maar er mist een concept. Hoe moet je oud worden?”

“Mijn boek ‘De boekenmoordenaar’ gaat over een oud wordende boekhandelaar die door het raam van zijn boekhandel de wereld ziet veranderen en als voyeur het leven van anderen bespioneert. Voor die roman beeldde ik me in dat een groep oude mensen ging samenleven, als vrienden. Hoe zou het zijn als het gemeenschapsleven op die leeftijd opnieuw massaal zou opkomen? Mensen zullen dat nu al doen, maar meestal zie en hoor je enkel de eenzamen. Oude mensen zijn meestal niet bang voor pijn en ziektes, ze hebben een grote angst voor eenzaamheid. Soms begrijp ik dat niet want ik hou enorm van eenzaamheid. Doordat ik in een andere fase van mijn leven zit, lijkt eenzaamheid een soort luxeproduct. De eenzaamheid die ouderen ervaren is anders. Het is een soort eeuwige eenzaamheid, letterlijk uitdoven in je eentje.”

“We moeten eenzaamheid aanvaarden, maar evolutionair gezien zijn we daar nog niet aan toe. De mens is een gezelschapsdier. Het discours over de financiële aspecten zoals pensioenen heeft veel minder te maken met de echte kwaliteit van een leven. Als je eenzaam bent maakt het niet uit of je 1000 of 5000 euro hebt. Er gaat veel energie naar minder belangrijke zaken. Het discours wordt gehouden door mensen in de fleur van hun leven, mensen die andere prioriteiten hebben waardoor wij als maatschappij niet voorbereid zijn op het zilvergrijs Europa dat ons te wachten staat.”