Werd NMBS-personeel ingezet voor verkiezingscampagne Didier Reynders (MR)?

"Wij zijn spoorwegarbeiders die de treinen moeten doen rijden, maar we reden voor de MR. En zo ging het elke verkiezing." Aan het woord is een werknemer van de NMBS. Hij getuigt in het boek "Le clan Reynders" van onderzoeksjournalist Philippe Engels, dat morgen verschijnt. "De campagneverantwoordelijke heeft ons een t-shirt gegeven. Op een kaart was een zone aangeduid die we te voet moesten doorlopen. Op maandag en dinsdag 19 en 20 mei 2014 hebben we verkiezingspropaganda verspreid in de straten van Brussel."

Naast de getuigenis put het boek ook uit logboeken en foto's die moeten aantonen dat NMBS-chauffers van Fontinoy ingezet werden om campagnemateriaal van Reynders te verspreiden. Op onderstaande foto is bijvoorbeeld de functiewagen van de NMBS-topman te zien. In de kofferbak van de auto liggen t-shirts, jassen en petten, bedrukt met de naam Didier Reynders.

Als er effectief NMBS-personeel ingeschakeld werd voor campagnes van Reynders, dan druist dat in tegen de wet. Werknemers van de spoorwegmaatschappij worden betaald met overheidsgeld en mogen daarom niet ingeschakeld worden voor verkiezingscampagnes.

In Franstalig België loopt om precies dezelfde reden nog altijd een rechtszaak tegen voormalig minister Joëlle Milquet (CDH). Zij werd ervan beschuldigd dat ze kabinetsmedewerkers had ingeschakeld in de aanloop naar de verkiezingen van mei 2014. In het geval van Reynders is echter niet duidelijk of hij zelf bewust werknemers van NMBS inschakelde, of dat dat gebeurde op initiatief van Fontinoy.

De tandem Fontinoy-Reynders

Het boek van Philippe Engels focust vooral op die figuur van Jean-Claude Fontinoy, de NMBS-topman met wie Reynders een bijzondere band had. De auteur beschrijft hoe Fontinoy jarenlang nauw met de voormalige vicepremier samenwerkte, tot die in 2019 naar de Europese Commissie vertrok. Hij bekleedde belangrijke functies op diens kabinetten en werd beschouwd als Reynders' rechterhand.

"Fontinoy was aanvankelijk een vrij anoniem ingenieur bij de spoorwegen," zei wetstraatwatcher Ivan De Vadder in 'De wereld vandaag'. Zijn vertrek daar betekende de start van een nieuwe carrière. "Hij begon een rol te spelen in allerlei grote immobiliëndossiers, zoals dat van de bouw van het station van Luik, de ambassade in Kinshasa, het Berlaymontgebouw... waar ook elke keer Didier Reynders een rol in speelde, als minister van Financiën of Buitenlandse Zaken. Later is hij opgeklommen tot voorzitter van de Raad van Bestuur van de NMBS. Vanuit die positie slaagde hij erin de spin in het web te worden achter Didier Reynders."

Engels beschrijft in het boek ook hoe de tandem Fontinoy-Reynders opduikt in een aantal vervelende dossiers. Zo keren hun namen terug in zaken als de Fortisaffaire, Kazachgate en de peperdure verbouwingen van de stations in Luik en Bergen. Daarnaast zou Fontinoy op korte tijd een enorm vastgoedimperium hebben uitgebouwd. Volgens Engels bezit hij bijvoorbeeld de helft van de eigendommen in het Waalse dorp Mozet.

Al Capone

De feiten en details die in het boek op een rij worden gezet, roepen vragen op. Maar harde bewijzen dat Fontinoy of Reynders ook juridisch in de fout zijn gegaan, ontbreken. Enkel de onthullingen over het inzetten van NMBS-personeel voor de campagnes van Reynders, zouden Fontinoy wel eens in de problemen kunnen brengen.

"Dat is eigenlijk het meest beschuldigende element voor die figuur van Fontinoy," zegt De Vadder. "Maar het is een klein detail in vergelijking met de andere dossiers die in dit boek aan bod komen. Ik vergelijk het een beetje met Al Capone. Die maffiabaas is destijds nooit veroordeeld kunnen worden voor de moorden en misdaden die hij had gepleegd, maar wel op basis van fiscale fraude. Een heel klein vergrijp in vergelijking met al de rest."

Bron: vrtnws.be en 'De Wereld Vandaag'

Beluister hier het gesprek met Ivan De Vadder in 'De Wereld Vandaag'.