"Wie wil er nu levenslang op Mars wonen?"

Een paar dagen geleden las ik dat de Mars One missie falliet was. "Wablieft," hoor ik u zeggen. "Wat zegt die gekke Amerikaanse?" Mars One is een project dat in 2013 werd gelanceerd door Bas Lansdorp, een Nederlander, wiens plan het was om de eerste kolonie op Mars te starten, met geld van een crowdfundingpagina. "Is die man een wetenschapper," hoor ik u vragen. Nee, hij is iets nog veel krachtiger: een millennial met een gek plan.

Om zijn Marskolonie te bemannen, verzamelde Bas 99 wetenschappers om op Mars in een capsule te gaan wonen. En ja, als ik "wetenschappers" zeg, bedoel ik: 99 andere millennials die het gekke plan van Bas super vonden. Ik heb één vraag: waarom? Mars lijkt me de saaiste plaats ooit te zijn. Je zal het twee, misschien drie dagen cool vinden en elke vijf minuten roepen: "wauw. Ik ben op Mars! Ik ben op MARS!" En daarna... ja. Daarna, wat? Je zou rondkijken naar de gapende niks van Mars en beseffen dat je een grote vergissing hebt gemaakt. Dat deze planeet niet alleen saai is, maar dat er ook geen zuurstof is. En dat je dus de hele dag in een capsule moet blijven rondhangen met 99 andere Star Trekfans. 

Er is ook geen water op Mars. Dus was het plan om urine als drinkwater te recycleren. Ja. En de bedoeling was dat je op Mars moest blijven VOOR DE REST VAN JE LEVEN. In een capsule. Met urinedrinkende millennials die allemaal vloeiend Klingon spreken. Volgens mij moet Bas Lansdorp dankjewel zeggen aan alle mensen die géén geld naar de Crowdfundingpagina van Mars One hebben gestuurd, want wij hebben hem daarvan gered.

Graag gedaan, Bas Lansdorp. Graag gedaan.