“Wielrennen blijft de mooiste maar gevaarlijkste sport ter wereld”

Het is nu ongeveer zes jaar geleden dat Charel, de schoonvader van Edwig Van Hooydonck, met de fiets werd aangereden. Het gebeurde op de gewestweg van Essen, waar nog geen fietspaden waren. “De chauffeur bleek achteraf een slaapziekte te hebben”, vertelt Edwig. Die persoon viel in slaap achter het stuur en reed zijn schoonvader frontaal aan. Charel overleed ter plekke.

Zijn schoonzus, Mira, werkte vlakbij de plek waar het ongeval gebeurde. De politieagent die ter plaatse kwam, kende Mira en ging haar meteen het verschrikkelijk nieuws te vertellen. “Ze belde naar ons thuis en zo kregen we het feestelijke nieuws te horen”, zegt Edwig ironisch. Daarna moest hij het ook nog vertellen aan zijn twee zonen en vrouw.

Vooral Enzo, Edwigs jongste zoon, heeft er erg van afgezien. “Enzo en zijn grootvader waren twee handen op één buik.” Edwig vindt dat zijn zoon na het overlijden van zijn grootvader veranderd is. “Het ongeval is gebeurd toen Enzo dertien jaar was. Van de ene dag op de andere leek hij plots heel volwassen geworden.”

Edwig vindt het fietsen een gevaarlijk beroep, want in het peloton gebeurde ook vaak dodelijke ongevallen. Op de openbare weg fietsen vindt de ex-wielrenner ook enorm gevaarlijk. Daarom vond hij het goed dat zijn zoon Dante stopte met fietsen. “Toch blijft het de mooiste sport ter wereld”, zegt de oud-wielrenner.

Geen wrokgevoelens

“De veroorzaker van het ongeval was er zelf echt kapot van", vertelt Edwig. Zelf koestert hij geen wrokgevoelens tegenover de chauffeur: "Als de chauffeur 120 km per uur reed of dronken was, was het een heel ander verhaal geweest.” 

Mijn schoonvader had gewoon echt brute pech om net op dat moment daar te zijn.

Ze hebben nu op die plek, waar het ongeval gebeurde, een fietspad aangelegd. Tegen zijn vrouw zei hij dat ze het zes jaar te laat hebben geplaatst. “Maar beter te laat dan nooit natuurlijk.”