"Wij zijn één, maar de grap is dat we doen alsof dat niet zo is"

Liefste Iedereen,

Ik sta hier met mijn haar gewassen en mijn baard gekamd, mijn schoenen niet echt opgeblonken, maar mijn ziel zoveel mogelijk wel. Ik sta hier met goede intenties voor het jaar 2017 en met wensen voor ieder van u. 

Dit deel van de brief heb ik bewust geschreven op 21 december 2016, want dan vieren mijn compleet heidense vrienden en ik Midwinter, dan vieren we de terugkeer van het licht op het allerdonkerste moment. Licht komt nooit zomaar terug, ook al lijkt het van wel. Een mens moet er op hopen en vooral de wens uitspreken dat dit mag gebeuren. Het is een les in bescheidenheid, zo zou je het kunnen noemen, maar net zo goed de wens van een kind dat vraagt om het licht weer aan te doen want de duisternis is al te schrikwekkend. Och jong, zegt er iemand onder u, stel u niet zo aan. Licht komt terug, zo is de natuur, en het leven ook want al die bomen die nu bladerloos staan te treuren schieten binnen dit en drie maanden weer in het groen. Dus waarom zoudt ge doen alsof dit niet gaat gebeuren tenzij gij er om verzoekt?

Inderdaad, waarom zou ik dat doen? Licht komt altijd terug. Maar als ik nu mensen om mij heen zie, als ik lees wat sommigen schrijven op Facebook, dan zou ik net hetzelfde kunnen zeggen, want als ge denkt dat licht altijd terug komt, waarom die wetenschap niet toepassen op uw eigen leven? Hier is mijn eerste wens: ik hoop dat gij herontdekt wat ge in feite al weet over licht en de eeuwige terugkeer daarvan. Het is verdorie daarom dat ik samen met mijn vrienden vandaag op 21 december een vuur maak en dat doen wij al een eeuwigheid, al van toen de tijd nog kneedbaar was als een stuk plasticine en elke ster een naam droeg en de goden samen met ons kaart speelden. Dus die wens van mij is al lang geuit voor ge dit hoort.

Dan heb ik bewust even gewacht, lieve Iedereen, vooraleer verder te schrijven. Kerstavond en kerstdag slokten me op aan een dis. We denken altijd dat we kalkoen of iets anders eten, maar in feite eten we elkaar, we eten familie tijdens die dagen en sommigen van ons eten helemaal niets vanwege geen familie, geen goesting of geen geld. Al te luide eenzaamheid heerst voor velen en al te nefaste feestelijkheid evenzeer, alsook al die warmte die men soms ontvangen mag. Het hangt van zoveel af of ge ervan kunt profiteren of niet.

Mijn tweede wens is simpel, ik vraag om minder gedoe voor ieder van u. Ik vraag aan de pessimisten om minder aan politiek te doen en wens hen veel tijd om door te brengen met hun gezin. Ik wens de optimisten geduld en hier en daar serieus wat relativering. De realisten mogen wat dromen, vind ik, en de idealisten wens ik soms een neus op de feiten. Zij die graag alles willen relativeren wens ik wat persoonlijke besognes toe die alles uitvergroten. De drama queens wens ik een langdradig bezoek aan een wasserette waar echt niets gebeurt. Mensen met een permanente woede zou ik willen voorzien van een lachspiegel, liefst in hun badkamer. De egoïsten wens ik een snuifje claustrofobie toe waarin het ego aanvoelt als een cel. Voor de altruïsten wens een paar grenzen die dan toch niet te overschrijden zijn. En zij die moe zijn, hét moe zijn, zichzelf moe zijn, uitgeput geen meet nog halen, zij met teveel hooi op een vork: weet dat gij met velen zijt, ik wens u kosmische verwondering en een tijd van geen moeten meer. Allemaal minder gedoe en wel vanaf nu! Want wij zijn één, maar de grap is dat we doen alsof dat niet zo is.

Minder gedoe betekent meer tijd voor andere dingen.

Meer tijd betekent meer boeken lezen en boeken schrijven. Die laatste wens is persoonlijk.

Wat u betreft en tijd, laat me daar kort over wezen. 

Gij hebt vrijheid nodig, dat weet ik, awel dat krijgt ge van mij, van deze baardmens, een god in zijn eigen gedachten.

Pak het er van in 2017 en doe nooit het licht uit, tenzij ge, ver hier vandaan, de sterren wilt zien en ze een naam wilt geven. Voor de rest is het al donker genoeg.