In The Telegraph lazen we over een onderzoek van professor Adrian North van de Heriot-Watt University over de invloed van muziek op de appreciatie van wijn. Maar ook de British Journal of Psychology publiceerde dat onderzoek, en dat is toch niet meteen een populaire gazet.
Wat wil het geval? De wijnproefpersonen kregen of de Carmina Burana (krachtig en zwaar), de Bloemenwals (subtiel en verfijnd), Just Can't Get Enough van Nouvelle Vague (licht en fris) of Slow Breakdown van Michael Brook (vol en zacht) te horen. Of helemaal geen muziek. Bleek dat de meerderheid van de proevers voor een omschrijving van de wijn koos die paste bij de muziek.
Wat leren wij daaruit? Dat dit perspectieven opent voor thuis en voor restauranthouders. Een fles eenvoudige huiswijn kan mits de juiste soundtrack opgekrikt worden tot een stevige complexe wijn. Tom Jones schijnt trouwens uitstekend te passen bij een stevige Merlot, en een pinot gris laat zich graagbegeleiden door de jongste van Lady Gaga en vice versa.
Nu we toch bezig zijn: waarom geen muziekadvies in de wijnkoopgids? En waarom geen schrijver van wijngidsen bellen?
