Ayco
Balthazar - Fever
ma 28 jan. - 10:51
Net zoals met de eerste sneeuw, was het verdikke lang wachten op de nieuwe plaat van Balthazar. Toen de heren elkaar in de zomer van 2016 een scheve schaats toelieten, bleven wij, de kinderen, verweesd achter. Terwijl we zachtjes schuifelden op de melodieën van Warhaus, meezongen met Zimmerman en op en neer sprongen met J. Bernardt, werd de hoop op een hereniging alleen maar sterker. De verzoening, twee jaar later, maakt van ons gelukkige kinderen. Het huwelijk is gered.
De metamorfose die Balthazar onderging sinds ze in 2006 Humo’s Rock Rally wonnen, is op z’n Becaus gezegd geen kattenpis. Van cafés naar clubs naar arena’s. Van zacht proberen naar lefgozerij. Van puur Belgisch naar best wel internationaal. Van mét Patricia Vanneste naar zonder Patricia, naar met Tijs Delbeke. Balthazar zit in het nieuw en is toch geen haar veranderd.
Ja, Jinte Deprez zingt opnieuw over gebroken harten en ja, Maarten Devoldere schrijft soms songteksten die klef geïnterpreteerd kunnen worden. En toch is ‘Fever’ niet plat, commercieel of voorspelbaar. Neen, het is geen plaat vol dansbare hits. Of een album waarop je dicht tegen je lief kunt aanschurken. Maar dat het elf nummers zijn die blijven plakken, je achtervolgen in je dromen en in je oren blijven wonen, daar bestaat geen twijfel over.
Om persoonlijk drama te vermijden wensen wij de boys van Balthazar geen nieuwe dip in hun liefdesleven toe. Om onszelf muzikaal te verwennen, hopen we dat er nog veel liefdevolle dramatiek aankomt. Want zo’n plaat, doorspekt van liefde, irritatie en vrouwen die vragen om hun nummer uit je gsm te verwijderen, daar houdt de wereld wel van.
Dat Balthazar even muzikaal vreemd ging om de sleur te vermijden, was lastig maar noodzakelijk. Maar met de passionele wiedergutmachung die ‘Fever’ heet, hoor je ons de eerstvolgende maanden niet meer grommelen.