Ayco
Bob Dylan - Triplicate
ma 3 apr. - 9:56
Dit weekend startte hij deel zoveel van zijn Neverending Tour, in Stockholm, waar hem vorig jaar de Nobelprijs literatuur werd toegekend.
Geeft je oordeel over de plaat en maak kans om ze te winnen:
Gert Van Boxel (VRT Nieuwslezer en deredactie.be-medewerker) is een grote fan van Bob Dylan, maar niet speciaal van deze nieuwe plaat. Al zingt Bob bijzonder zuiver en zijn de nummers stuk voor stuk klassiekers. Maar oordeel vooral zelf:
De man in de straat
Lang geleden, toen de kippen nog tanden hadden en radioprogramma’s een ondertitel, liep er een laatavondprogramma op Radio 1 met de naam Crooners en soft-music. Als ik het mij goed herinner, van 23u tot het nieuws van middernacht en daarna was het écht tijd voor de nachtradio. Toen nog met líve-presentatie!
Maar goed, het programma dat de nacht inluidde, had ook een ondertitel, die je er middels een zwoele stem in de begintune aan herinnerde dat er een programma volgde om rustig naar te luisteren - de barbaarse snoodaard in mij maakte daar meestal van om rustig bij in te slapen, al dan niet voor goed.
Om maar te zeggen dat de muziek die dan volgde, niet de soundtrack van mijn leven was. En dat is ze nog altijd niet.
Eigenzinnig
Op een nieuwe CD -zijn derde op rij al- met Bob Dylan als opper-crooner zat ik dus niet te wachten, laat staan op een driedubbele.
Maar wat een fan ervan denkt, daar heeft de meester lak aan.
In een lang interview op zijn website, het eerste in vele jaren, zegt Dylan dat hij de plaat gemaakt heeft voor de man in de straat, of dat nu een fan is of niet. Een crowd-pleaser is Dylan dan ook nooit geweest.
Hij doet wat hem het beste lijkt, covert op het podium al lang zijn eigen nummers in telkens weer andere versies en fraseringen, die de diehard fans in extase brengen en alle anderen vaak vertwijfeld doen zoeken naar een herkenbaar stukje tekst.
De dertig covers op Triplicate zijn stuk voor stuk klassiekers uit het grote Amerikaanse songbook, standards van ruwweg de jaren dertig tot de jaren zestig. Ogen dicht en je ziet tuxedo’s, avondjurken en tafellampen. Alle songs zijn vele malen gecoverd, bijna allemaal ook door Frank Sinatra.
Sinatra die ooit op zijn terras naar de sterren wees en tegen Dylan zei: “You and me, pal, we got blue eyes, we’re from up there”. Nummers waarbij je zo een brede uitvoering met bigband hoort, maar die Dylan brengt met de uitstekende begeleiding waarmee hij al jaren toert, hier en daar aangevuld met enkele slepende blazers.
Aeschylos
Alsof hij duidelijk recht wil doen aan deze erfenis van – zijn woorden – enkele van de meest hartverscheurende nummers ooit op plaat gezet. De dertig songs waren makkelijk op twee CD’s geraakt, maar de literatuurliefhebber in Dylan dacht aan een triade, zoals de Oresteia van de oud-Griekse dramaturg Aeschylos, en tien nummers vindt hij een perfect aantal voor één LP.
De dertig songs waren makkelijk op twee CD’s geraakt
Hij geeft nu overigens toe dat hij vroeger vaak te veel nummers op één plaat propte, wat de klankkwaliteit niet altijd ten goede kwam. Een driedubbele CD en plaat dus, ook een primeur voor de heer Zimmerman.
In het bovengenoemde interview, afgenomen door auteur en tv-producer Bill Flanagan, overigens geen woord over de Nobelprijs. Voorspelbaar. Het was vorig najaar dan ook lachen geblazen met alle critici die op de achterste poten van hun boekenrek stonden, toen bekend werd dat die prijs naar – stel je voor – een zanger ging.
Dylan heeft zich nooit afgevraagd of wat hij schreef literatuur is. Maar heeft Shakespeare dat wel gedaan, vroeg hij in het dankwoord dat hij de Amerikaanse ambassadrice liet voorlezen bij de uitreiking. Ook diens woorden waren geschreven voor het podium, eerder om gedeclameerd dan om gelezen te worden.
Rijper met de jaren
Bob Dylan at Budokan, genoemd naar de befaamde concertarena in Tokio, is een dubbele live-lp uit 1979 die toen door de Bob-cats bekritiseerd werd als te glad en te poppy.
Maar de versies van Shelter from the storm, Ballad of a thin man en All along the watchtower op die plaat maakten van mij als 14-jarige een Dylan-fan voor het leven. Met ups en downs. En wie weet, wanneer ik over een kwart eeuw zijn huidige leeftijd heb, zal ik misschien ook Triplicate waarderen.
Als een cd om rustig naar te luisteren.
Gert Van Boxel
Lees het volledige interview van Bill Flanagan met Bob Dylan op https://bobdylan.com/news/qa-with-bill-flanagan