Ayco
Christine and the Queens - Chris
zo 23 sep. - 10:00
Laten we beginnen bij de uiterlijke verschillen. Op de hoes van de debuutplaat zien we een langharige Christine met bloemen (haar echte naam is eigenlijk Héloise Letissier, maar passons), ze is wel wat mannelijk gekleed, maar geen twijfel mogelijk, dit is een vrouwelijke vrouw. Op 'Chris' is ze kortgeknipt en kijkt ze jongensachtig de lens in (op het debuut keek ze weg) - je kunt op zijn minst twijfelen aan haar vrouwelijkheid. 'Chris' is haar nieuwe alter ego, een pak mannelijker. Genderfluid noemen we dat en intussen is ze uitgegroeid tot een icoon in de LGBT-wereld. Waar ze zich best OK bij voelt, zei ze in Wonderland.
En op haar eigen site wil ze ook een en ander kwijt over haar imagowijzigingen.
Ook muzikaal betreedt Christine nieuwe paden. De algehele sound van het album refereert uitdrukkelijk naar de 80'ies, minimalisme is troef, vaak houdt ze het bij de basisklanken uit de LOGIC-software. Daarmee kun je thuis zowat alles doen, maar toch trok ze naar enkele rijkelijk uitgeruste studio's, "omdat daar véél machines stonden". Een van die studio's was die van een bekende Franse band - in het Wonderlandinterview zegt ze van welke band.
Bijzonder is ook dat 'Chris' een tweetalige dubbel-cd is. Op het eerste gezicht simpel: op plaatje 1 staan alle nummers in het Frans, of plaatje 2 dezelfde nummers in het Engels. Dat gaat op voor het groootste deel van de plaat, maar er zijn wel 12 Franstalige nummers en maar 11 Engelstalige. Het nummer Bruce est dans le brouillard heeft ze niet vertaald, omdat het "een door en door Frans liedje was". Anderzijds staat er op de Engelse plaat één nummer, Feel so good, dat niet in het Frans bestaat.
Dat er überhaupt (dat is Duits) in twee talen gemusiceerd wordt is een bewuste keuze. Niet zoals Stromae, die weigerde zijn nummers in het Engels op te nemen, ondanks zware druk van de platenfirma. Bij Christine was de platenfirma niet eens vragen de partij, zij wilde het zelf zo, om zodoende overal begrepen te kunnen worden.
