Ayco
elbow - Giants of all sizes
zo 13 okt. - 10:00
Ze, dat waren zanger Guy Garvey, de knuffelbeer, en bassist Pete Turner. Het was halfweg 2001, het elbow-tweetal had zijn allereerste album 'Asleep in the back' te promoten en deed dat onder meer met een live setje van één of twee nummers. Geen groots opgezette setting in een dure opnamestudio, nee, gewoon gezellig rond de presentatietafel in de kleine opnamestudio van Studio Brussel. Wat Pete Turner toen speelde ben ik vergeten - alleen bas zal wel te schraal geweest zijn, speelde hij dus gitaar of herinner ik mij toch vaag een soort keyboardje? Maar wat Guy Garvey deed maakte meteen véél indruk. Hij zat gewoon aan tafel, op zijn dooie gemakje, opende schijnbaar achteloos zijn mond en de woorden "I'll be the corps in your bathtub" rolden er als vanzelf uit. De openingszin van Newborn. De hoge la bij het woord "corpse" haalde hij moeiteloos. Zittend. Aan tafel. Met wat een waanzinnig gemak zong deze man! Zo warm, zo juist en vooral: alsof het niks moeite kostte.
Nu, achttien jaar later, staat Garvey gewoon bekend als een van de beste zangers ter wereld. Punt uit. elbow is intussen ook een gevestigde waarde. Destijds moesten we anderen nog overtuigen om mee te gaan in ons geloof in deze groep, nu vult elbow moeiteloos Vorst Nationaal, of laten ze een hele Barn op Werchter meezingen (en dat is een gróte tent), of zelfs meefluiten! Niet evident, want de muziek die elbow maakt is niet evident. OK, ze hebben hun meezingmomenten, A day like this is een anthem, maar schaars of verrassend opgebouwde nummers maken evenzeer het DNA uit van deze groep.
Op 'Giants in all sizes' is dat niet anders. De plaat klokt af onder de veertig minuten (lang leve het LP-format!), maar in die tijdsspanne heb je negen trips gemaakt. Breedsprakerige trips, zoals opener Dexter & sinister, een lap van 7 minuten die eigenlijk uit twee nummers in één bestaat, tot intieme trips, zoals afsluiter My trouble. Alles klinkt 100% als elbow en toch doen ze dingen die ze nooit eerder gedaan hebben. Dat kunnen alleen de allergrootsten. Waar zij, na 20 jaar knokken (want ze hébben moeten knokken om er te komen), nu toch echt bij zijn gaan horen.