Elvis Costello - The boy named if

Heel veel. Alleen al in de afgelopen 2 jaar maakte Elvis Costello de plaat ‘Hey clockface’, de Franstalige EP ‘La face de pendule a coucou’ met bijdragen van Iggy Pop en Isabelle Adjani, de gitaar-masterclass ‘How to play the guitar & Y’ (in boek- en audiovorm) en een Spaanstalige versie van ‘This year’s model’.

En nu is er een  4^de plaat met The Imposters (zijn 32^ste album in totaal). 'The boy named if' is een ode aan de adolescentie, de jaren waarin je nog niet besmeurd bent door schuldgevoel, schaamte of het leven tout court. De volledige titel luidt ‘The boy named if (And other children’s tales)' en is voor de verzamelaars ook te koop als boek, met daarin 13 kortverhalen en illustraties, gelinkt aan de songs.

De boosheid uit de beginjaren van Costello heeft op ‘The boy named if’ plaats gemaakt voor een ander soort energie: nog steeds onstuimig, maar minder stoer. Zullen we het maar levensdrang noemen? En als Elvis een energieke plaat wil opnemen, dan belt hij The Imposters. Door de pandemie moesten ze hun partijen apart opnemen, maar dat is niet aan de eindresultaat te horen. Nerveuze gitaarpartijen, sterke melodieën en de steeds heser klinkende stem van Costello zijn de basisingrediënten. De orgelpartijen van Steve Nieve zijn de kerst op de taart. Op het einde van de plaat zakt het adrenalinepeil en komt Costello tot rust. Maar wij onthouden toch vooral dat Costello het vuur uit zijn jonge jaren nog lang niet verloren is.