Ertebrekers - Crème

Ertebrekers stelden hun nieuwe cd Créme voor in een exclusieve Radio 1 Sessie.

Klik en bekijk het exclusieve concert

"Zomers" zegt niet alles. Of beter, we gebruiken dit woord in de overdrachtelijke zin: muziek waar je vrolijk van wordt. Zwarte gedachten? Even naar Ertebrekers luisteren en je gaat fluitend door het leven.

De voorbode bracht de boodschap al: de single Paranoia, met hilarische videoclip, is op-en-top Ertebrekers. Geestig, funky, zonnig, dubbelzinnig en vooral: dat onweerstaanbare Westvlaams. De teksten zitten er trouwens bij, bij 'Crème', en ook al moet je wennen aan de schrijfwijze, het helpt dat je kan meelezen. Een paar voorbeelden: Amanda (het broodje, niet de meisjesnaam) gaat over gezond koken, dus past de zin "en wuk en we gelijrd vandage". In Shimokitazawa (de hippe wijk in Tokio) zingt Jeffrey Bearelle over een Japans meisje: "wem elkaar lijrn ken in Japan, ik peize in 'n Chinees restaurant". Hahaha. Flip Kowlier komt tussenbeide met de opmerking 'wat is er fout aan meisjes uit Ingelmunster', maar die goede raad wordt in de wind geslagen. En toch, Ertebrekers zijn een hechte bende, ruimer dan het trio - in Kom ter bie heet het "ge kun bin / bie de sekte van de drie /  welkom in oes commune". In de outro van het nummer probeert Ben Segers in het plat Aantwaarps dan ook binnen te geraken. Maar niet alles is om te lachen: het nummer Gisteren vertelt over een te wild avondje met overmatig drankgebruik en obligate scheve schaats, en dat is in meerdere betekenissen een kater.

Muzikaal in feite niks nieuws onder de zon (sic): keyboardgedreven funk, met vette bassen en droge drummachines. Met een onopvallende glansrol van toetsenman Peter Lesage. Het blijft een ijzersterke formule, die absoluut niet als een formule aanvoelt. De laatste twee nummers van het album vallen een beetje tegen (hoewel nog nooit zoveel rijmwoorden op -acht gehoord als in Dief in de nacht), maar voor de rest pure klasse. Soms op het randje van pastische: Jinzame dagen is een soort fifties smartlap, uitstekende genre-oefening, maar toch zeer "eigen" en modern, niet in het minst door er - verrassend - een rap in te smokkelen.

Kortom: zoals Ertebrekers is er maar één. Uniek. De crème met andere woorden.