Ayco
Garbage - No Gods No Masters
zo 13 jun. - 10:00
Dat Garbage met dit nieuw album afwijkt van de norm wordt al snel duidelijk met de ondubbelzinnige openingstrack The men who rule the world. Het lied zet de toon met geluiden van gokmachines en gaat verder met een parade aan verwijten aan het adres van de man en openlijke veroordelingen van het patriarchaat. Deze politiek getinte boodschap zien we ook terugkomen in A woman destroyed. Garbage trekt zich duidelijk niets meer aan van wat er van hen gedacht wordt.
Men zegt al eens dat muziek als uitlaatklep dient. Deze plaat kan deze stelling alleen maar bevestigen. We horen een verenigde band die zijn visie op de wereld en het voorbije beangstigende jaar met ons deelt in elf zeer gevarieerde nummers. De genres in het album zweven tussen punk, rock, pop, orkestmuziek, elektronische muziek en hiphop. Het is Shirleys stem die alles bijeenhoudt en ervoor zorgt dat alles toch altijd weer als Garbage klinkt.
In Waiting for God toont Garbage op zich op zijn kwetsbaarst, en doen ze ons denken aan Nick Cave en zijn poëtisch gepieker. We zien een duidelijke link met de hedendaagse politieke realiteit in Amerika, met lyrics als "Smiling at fireworks that light all our skies up / while Black boys get shot in the back". Door deze melancholie laat Garbage horen dat het protesteert tegen het ongecontroleerde racisme in zijn meest beestachtige vorm.
Daarentegen is No gods no masters het meest radiovriendelijk nummer van het album. Met het dynamische refrein dat voortgestuwd wordt door een stortvloed van crunchy elektronische gitaarriffs uitten ze in dit nummer hun frustraties en proberen ze de wereld beter te begrijpen. This city will kill you maakt ons duidelijk waar de filmische ondertonen vandaan komen in dit album.
Samengevat: Een sociaal geladen album met politieke thema’s als Black Lives Matter, klimaatverandering, seksisme en misogynie. Maar ook een mooie momentopname van een band die al 30 jaar zij aan zij staat.