Hooverphonic - Hidden Stories

Maar Hooverphonic staat er nog steeds, en ze hebben in die 26 jaar een collectie hits bijeen geschreven om U tegen te zeggen. ‘Jackie Cane’, ‘Vinegar & Salt’, ‘Eden’, ‘The World is mine’, ‘Looking for stars’, ... het is een ijdele poging om in de context van deze schamele webruimte een overzicht te bieden van wat ze allemaal hebben toegevoegd aan ons muzikale erfgoed. Straf bèndje zeggen we dan.

De vraag die we ons op dit moment stellen is of ze het Eurovisie Songfestival gaan winnen. Kunnen ze dat? Is 'The wrong place' het nummer dat de internationale jury's kan overtuigen? Dat weten we later deze maand, hopelijk aan het einde van de finale op 22 mei.

Het is in elk geval slim om in dat hele Eurovisie mediacircus een nieuw album klaar te hebben, een beetje marketeer wrijft zich bij zo'n gelegenheid uitbundig in de handen. 'Hidden Stories', zo heet ze en het is de perfecte plaat voor de plek waarin ze zich met hun carrière bevinden. Niet zozeer voor het momentum met de extra persaandacht, maar vooral omdat Hooverphonic sinds eind vorig jaar terug op Geike Arnaert kan rekenen. Ze is de stem van de Hooverphonic op de meest iconische songs uit hun catalogus, en ze wordt door de fans nog altijd op handen gedragen. Geike is dé stem van Hoooverphonic, en daarom is dit album waarop ze voluit terugkeert als zangeres iets om met extra plezier naar uit te kijken.

Maar een zangeres is niks zonder een goeie song om te zingen, dus daar kijken we ook graag eens naar. En ze treft het op dat vlak, want de songschrijfkwaliteiten van Alex Callier zijn tot nader order niet afgenomen. Qua productie en arrangementen zou je kunnen argumenteren dat 'Hidden stories' een minder avontuurlijke plaat is dan sommige andere uit hun ouvre, zeker als je gaat vergelijken met de oudere albums die rijkelijk gestoffeerd werden met strijkers of grote blaaswerk ensembles, maar ze heeft wél eigen gezicht meegekregen. In die zin past ze netjes in de lange rij albums die ze intussen hebben uitgebracht.