James Blake - Friends that break your heart

Sinds zijn titelloze debuut in 2011 heeft James Blake een apart plekje ingenomen binnen de elektronische muziek. De doorgaans koele klanken die we associëren met synths en computers worden warmer als ze door zijn handen gaan. Dankzij zijn klassieke opleiding? Misschien. Dankzij Blakes brede muzikale horizon en invloeden links en rechts (soul, r’n’b, hiphop, folk)? Wellicht. En zeker dankzij zijn stem die, hoewel hoog, elke song diepgang geeft.

Dat is op ‘Friends that break your heart’ niet anders. Meer zelfs: in het verleden verdwaalde hij wel eens in een labyrint van aparte geluiden, plotse stiltes en rare wendingen. Iets te veel effectjes hebben geen effect meer… Daar heeft ie nu op bespaard. De vreemde kronkels zijn iets gladder gestreken en daardoor klinkt het geheel harmonieuzer.

Er staan maar een drietal uptempo songs op dit album en ook de ruimte die rappers krijgen is krap. De rest (10 stuks) zijn ballads waarin Blake het kaal en simpel houdt. Daar is hij op z’n best. Wat een toeval dat wij daar ook van houden.