London Grammar - Californion Soil

De hits stapelden zich dus doorheen de jaren op voor London Grammar. Een grotere populariteit zorgde bijgevolg voor meer naambekendheid en dus grotere podia. Dat pakte altijd prachtig uit - denk bijvoorbeeld maar aan de wondermooie sets tijdens zonsondergang op Rock Werchter en Pukkelpop – maar toch wilde de band groeien.

Na aanhoudend seksisme tegenover frontvrouw Hannah Reid besloten de Britten een metamorfose te ondergaan. Reid werd het gezicht van de band, terwijl de twee andere muzikanten naar de achtergrond werden geschoven. Ook muzikaal besloten ze het grootser aan te pakken. Of het dankzij het succes van hun samenwerking met Flume is, weten we niet, maar London Grammar bewandelt op ‘Californian soil’ steeds frequenter het pad der catchy popmuziek.

Dat nieuwe hoofdstuk in het levensverhaal van de band werd al een tijdje geleden ingeluid, toen de comebacksingle Baby it’s you plots opvallend hard richting elektronisch geladen pop neigde. De bevestiging liet niet lang op zich wachten, aangezien de daaropvolgende nummers Lose your head en How does it feel enkel maar grootser werden. Die eerste werd een leuke mix tussen de oude en ‘nieuwe’ sound van de band, begeleid door elektronisch bewerkte trompetten, terwijl die andere zelfs een onverwachts dansbaar refreintje heeft. London Grammar dat de dansvloer vult… wie had dat ooit gedacht?

Klinken de Britten dan niet meer zoals vroeger? Oh jawel hoor, en dat klinkt nog altijd even betoverend als vroeger. Zo is de titeltrack zonder twijfel een van de beste nummers die de band ooit maakte en dan moet het afsluitende vierluik nog komen. Met All my love keren de band terug naar zijn intiemere sound. Geleidelijk aan wordt er dan opgebouwd naar het America, waardoor je nog even verder kan dromen in de wereld van London Grammar.

Daartussen balanceren de Britten op een koord tussen het heden en het verleden. Zo wordt op Missing al duidelijk dat er meer toekomst zit in het poppy verhaal dat ze willen brengen, maar wordt Hannahs stem nog steeds uitgespeeld zoals vroeger. Ook op Lord it’s a feeling is dat het geval. De dromerige violen en begeleidende elektronica klinken nog wel herkenbaar, maar op muzikaal vlak groeit het nummer uit tot een commercieel popstukje. Goed voor de populariteit natuurlijk, al moet London Grammar soms opletten dat het zichzelf niet verliest in die evolutie.

Op ‘Californian soil’ is London Grammar uitgegroeid tot een headliner die een veel groter publiek aanspreekt dan voordien. Ze klinken dansbaarder dan ooit tevoren. Met de grootsheid op nummers als How does it feel en Lose your head en de intiemere liedjes als Californian soil en America is de band er perfect in geslaagd om oud en nieuw hand in hand te laten gaan. Benieuwd hoe dat uitpakt op een podium eenmaal dat weer kan.