Norah Jones - Pick me up off the floor

Na haar jongste tour in 2016 was Norah Jones vastberaden om geen album meer te maken. In de plaats daarvan experimenteerde ze met korte, ingetogen sessies en werkte ze daarvoor samen met tal van uiteenlopende artiesten. Een reeks onuitgebrachte liedjes begon gaandeweg te lijken op datgene wat ze had willen vermijden, jawel, nog een album.

‘Pick me up off the floor’ is een reactie op negatieve, wereldwijde gebeurtenissen van de afgelopen jaren, zowel op politiek, ecologisch als op sociaal gebied. Het album werd opgenomen vóór de pandemie en de recente raciale spanningen in de VS, maar dat zou je niet meteen zeggen. Een groot deel van het album ademt een gevoel van verdriet en eenzaamheid uit met toch maar een sprankeltje hoop op het einde.

Tekstueel vernieuwt Jones met poëtische, meer verfijnde liedjes, geïnspireerd door dichteres Emily Fiskio. Zij werkte mee aan de single Were you watching, met een erg mysterieuze sfeer als resultaat. Ook Jeff Tweedy, zanger van Wilco, en zijn zoon Spencer werkten mee aan de plaat bij onder andere I’m alive en Heaven above. Een opvallende samenwerking.

Ondanks hoe ‘Pick me up off the floor’ begon, symboliseren deze 11 nummers ook een muzikale reis. Terwijl er veel vertwijfeling zit in het album, komt er hoop met To live. De wolken scheiden zich verder in de laatste twee nummers Stumble on my way en Heaven above. Jones lijkt eindelijk een plek van vrede te bereiken. Acceptatie van de dingen die we niet kunnen veranderen en dankbaarheid voor het goede dat we krijgen.