Ayco
Pearl Jam - Gigaton
zo 29 mrt. - 10:00
Het sterfcijfer onder grungehelden ligt percentueel hoger dan dat van een klotevirus. Misschien daarom dat Eddie Vedder, Stone Gossard, Mike McCready, Jeff Ament en Matt Cameron in 2020 nog eens wilden laten horen waarop het staat. Dertig jaar alweer na de stormachtige doorbraak van Pearl Jam.
Want dat valt op. De synth-sound van single Dance of the clairvoyants was een schijnbeweging. ‘Gigaton’ lost in wat de titel belooft: na drie songs voel je je al heerlijk verpletterd. Pearl Jam doet waarvoor God de band schiep: rocken dat je mondmasker ervan flappert. Met een Eddie Vedder die lijkt te geloven dat hij de wereld nog moet veroveren. Nooit te oud voor een korte broek op het podium.
“Who ever said ‘It’s all been said, gave up on satisfaction”, herhaalt hij eindeloos in opener Who ever said. Het hing misschien wel als oppepper aan de studiomuur. Blijven gaan, omdat er altijd nog bevrediging te halen valt uit met hart en ziel en soulmates spelen. Knap dat ze die klik opnieuw vonden bij elkaar. Met songs die niet voelen als doorslagjes van wat jullie volgende week van Pearl Jam de Classics 1000 in zullen stemmen.
Dank ook aan Donald Trump die het vuur aanwakkerde. In Quick escape zoekt Eddie Vedder naar "a place Trump hasn’t fucked up yet". In River cross is de Amerikaanse regering "a government thriving on discontent".
Dan, in de tweede helft van ‘Gigaton’, laat Pearl Jam het tempo zakken. Op een bepaalde leeftijd moet je je energie beginnen te doseren.
Marc Van Ranst durft niet te garanderen dat Pearl Jam deze zomer naar Werchter komt. Anders volgend jaar maar. Dan is Trump misschien ook weg.