Ayco
Ryan Adams - Prisoner
zo 26 feb. - 11:00
Ryan Adams is net 42 geworden en kijk: daar verschijnt zijn alweer zestiende soloplaat. Op zeventien jaar tijd. Dat is veel in deze tijden vol spaarzame artiesten. Voeg daar nog drie albums aan toe met Whiskeytown en twee met zijproject The Finger en we spreken van een serieuze body of work.
Het voordeel bij Adams is dat de kwaliteit er niet onder lijdt. Hij heeft in die jaren een hobbelig parcours afgelegd, niet zozeer op muzikaal vlak, wel emotioneel. Gelukkig maar, want hij haalt als geen ander het beste uit al die blutsen en builen. Zo ook op de twaalf songs die samen gevangen zitten op eenzelfde schijfje met de naam ‘Prisoner’.
Verrassingen hoef je niet te verwachten. Ryan bouwt rustig verder aan zijn Gebroken Hartenbureau. (Het solodebuut uit 2000 heette niet toevallig ‘Heartbreaker’.) Ook muzikaal is hij als vanouds de gekwelde singer-songwriter: gitaren jammeren, de harmonica huilt en achter elke hook loert de blues.
Iemand schreef: “Deze plaat is een balsem tegen slechte tijden.” Iemand heeft gelijk.