Sarah Jarosz - World On The Ground

Toeval bestaat niet. Onze Radio 1-collega, maar vooral gitaarbouwer Wouter Mattelin, postte deze week een foto van zijn eerste octaafmandoline. Hij werkte er anderhalf jaar aan. Sarah Jarosz werkte vier jaar aan ‘World on the ground’ en speelt er heel wat octaafmandoline op. Ook banjo trouwens, want Sarah maakt pop die aan bluegrass snuffelt zonder zich er volledig aan over te geven.  Op single Orange and blue bijvoorbeeld zwaait ze met haar diploma van de Norah Jones-softjazzschool.

Eerlijk is eerlijk. Wij kenden Sarah Jarosz vóór ‘World on the ground’ ook niet. Ondanks haar vier vorige albums en drie Grammy’s. Eén beeldje als deel van het folkktrio I’m With Her, waarvan we evenmin ooit gehoord hadden. Wij neigen ernaar artiesten uit Wimberley, Texas over het hoofd te zien. Maar als John Leventhal, man van Rosanne Cash en onder meer producer van Elvis Costello, zich over je ontfermt, worden we wakker.

Elke song op ‘World on the ground’ vertelt een kortverhaal over smalltown life. Hoe blij je bent eraan ontsnapt te zijn, maar er soms toch naar terugverlangt. En er nooit helemaal van kan en wil loskomen. Er liefst als een vogel overheen vliegt. Vandaar het schilderij met vogels dat als hoes dient. Een schilderij dat Sarah Jarosz van haar ouders kreeg en dat nu haar schoorsteenmantel siert. In het drukbevolkte New York City.
Dat het haar aan haar roots mag blijven herinneren. Want ‘World on the ground’ is op zijn best als Sarah Jarosz zuiders klinkt. Alsof ze in een schommelstoel met blote voeten op haar stoffige front porch ligt te tokkelen. Ook stadsmensen houden daarvan.