Ayco
Tune-Yards - I can feel you creep into my private life
zo 28 jan. - 11:00
Complexe ritmes en schuldgevoelens. Dat is wat dit nieuwe album van Tune-Yards mooi samenvat. De ritmes zijn, net als bij de vorige albums 'BiRd-BrAiNs', 'Whokill' en 'Nikki Nack', sterk geïnspireerd door Afrikaanse en Caraïbische ritmes en sterk gesyncopeerd en gebroken. En net daar komt het schuldgevoel vandaan.
“Ik sta, als blanke vrouw, op het podium muziek te maken voor een blank publiek, maar de muziek die ik maak is eigenlijk zwart”
In interviews over dit album stelt Merrill Garbus altijd weer vragen bij haar ‘whiteness’, ook in Wonderland trouwens. Een terechte vraag, al dreigt het gevaar dat ze haar eigen bijdrage kapot relativeert en voorbijgaat aan haar eigen talent. Want ook dit album is weer heerlijk genieten.
Dat het album ook live weer flink zal grooven, is al duidelijk bij het beluisteren, maar dat heeft Merrill Garbus zelf ook getest. Het vorige album werd geschreven en opgenomen in de studio, wat de band zich tijdens live-shows bekloeg. Dit album werd anders gecreëerd.
“Deze keer begon ik met deejayen en live mixen met de looping pedaal erbij om zo het materiaal uit te testen, voor we de studio in gingen.”
