U2 - Songs of experience

'Songs of experience' is het 14e studio-album van U2, zegt de officiële perstekst van Island Records. OK, we willen dat wel geloven, maar werd er in 2004 al niet gezegd dat Bono Vertigo aftelde met "un, dos, tres, catorce", om hun veertiende album 'How to dismantle an atomic bomb' aan te kondigen? Zo, we hebben de detailnerds weer aan het werk gezet. Want eigenlijk doet het er weinig of niets toe of dit hun veertiende, dan wel hun elfendertigste plaat is: U2 is een instituut, dat al meer dan een kwarteeuw aan de top staat.

Maar op 'Songs of experience' mag getwijfeld worden. Aan het leven bij voorbeeld. Drie jaar geleden was Bono bijna dood, toen de achterdeur van zijn privéjet afgerukt werd in volle vlucht tussen Dublin en Berlijn. De dood van vriend David Bowie heeft er naar verluidt diep ingehakt, net als die van Leonard Cohen. Brendan Kennelly, een Iers schrijver en professor emeritus in Dublin, zou de zanger aangeraden hebben "...to write as if you're dead". Terwijl de songs, op een enkele uitzondering na, klinken zoals te verwachten en te voorzien, zingt Bono zijn meest strijd/levenslustige en tegelijk introverte/donkere teksten ooit. Het album wordt aangeboden als een reeks vertrouwelijke brieven naar plaatsen en mensen die hem nauw aan het hart liggen: familie, vrienden, fans en ook zichzelf.

Jammer dat er bij momenten zo weinig inventief gemusiceerd wordt. Openingssong Love is all we have left drijft op een vrij onbestemd orgeltapijtje en verrast (helaas niet in goeie zin) doordat Bono zijn stem plots door de gevreesde autocue gaat! Daarna valt alles gelukkig weer in de ouderwetse U2-plooi, met de gebruikelijk afwisseling tussen ballads en rocksongs. Hoogtepunt is The blackout, dankzij heerlijke bas- en gitaareffecten, maar dan zijn we al aan nummer 11 van de 13 in totaal.

Wie het album in zijn Deluxe-versie koopt, of als dubbelvinyl, krijgt er nog 4 nummers bovenop: andere mixen van You're the best thing about me en van Ordinary love (drie jaar geleden geschreven voor de Mandela-film 'Walk to freedom'), een alternatieve strijkersversie van de song Lights of home en gewoon een extra nummer, The book of your heart. Allemaal zeer vakkundig gedaan hé, dit viertal moet je al lang niet meer leren hoe je iets geweldig laat klinken en hoe je songs in elkaar draait, maar of dit hun beste album is in zeventien jaar, zoals we ergens lazen, zal alleen de tijd kunnen uitmaken.

Nog twee weetjes.

Ten eerste: gastvocalen. Kendrick Lamar geeft een splijtende inleiding aan American soul, de zusjes van Haim zijn te horen in Lights of home en in Summer of love lopen we Lady Gaga tegen het lijf.

Ten tweede: de hoes. Dat is - opnieuw - een klassevolle zwart-wit foto van Anton Corbijn. Op de foto, twee tieners, een jongen en een meisje. Hij heet Eli Hewson en zij Sian Evans. Zoon van Bono en dochter van The Edge dus. Familiebedrijfje.