Ayco
Yong Yello - Marcel & het magnetisme van de goot
ma 30 aug. - 10:00
'Marcel & het magnetisme van de goot is geen vrolijke feestplaat, maar je kunt er wél plezier aan beleven. De muziek klinkt heel organisch en is gespeeld op echte instrumenten. Het moet één van de weinige hiphop-albums zijn waar amper een sample op te horen is, wat de echtheid ten goede komt. Het is ook de perfecte basis om de donkere teksten van Yello helemaal tot hun recht te laten komen.
Dat Yong Yello erin slaagt om twee jaar aan demo's om te zetten in een erg volwasssen plaat hoeft niet te verbazen. Hij is al jaren actief als producer, onder meer voor genrecollega's Tourist LeMC en Glints, maar evengoed voor Noémie Wolfs, wiens laatste album hij mee mocht vormgeven. En hiphop moet zoiets als een tweede natuur zijn voor hem, hij begon er al mee op zijn tiende op de zolderkamer thuis, en later als jonkie bij het Antwerpse collectief Eigen Makelij. Daar haalde hij de Yong voor zijn naam vandaan, de Yello kreeg hij van thuis bij zijn geboorte mee, zijn vader was een fan van de Zwitserse cultband met dezelfde naam.
Yello was bang om zelf een Marcel te worden, iemand die in een vicieuze cirkel terecht komt en daar niet meer uit wil. Maar hij heeft het gezond verstand laten zegevieren. "Ik moest ophouden met mijn slachtoffergedrag, veranderen moest ik zelf doen, en niemand anders," zei hij onlangs in Belpop, en daarmee was de positieve noot in het slotnummer van het album ook meteen verklaard. Het gros van de nummers passeert één of meerdere keren langs de Londenbrug aan de Antwerpse dokken, om te eindigen in (het fictieve) Café De Goede Hoop. Maar daar is Yong Yello aan ontsnapt, met een mooie plaat toe.