Wiskundige formule achter alle westerse ritmes

Een onderzoeksteam van de McGill en de Standford  University onder leiding van neurowetenschapper Drs. Daniel Levitin heeft een 2000-tal werken van meer dan 40 componisten van de afgelopen 400 jaar geanalyseerd. Het ging om composities uit diverse genres binnen de Westerse muziek. Van Monteverdi en Bach tot Dave Brubeck en Scott Joplin.

Blijkt dat het ritmisch patroon van àlle composities volgens fractalen verloopt. Een fractal of fractaal  is een meetkundige figuur die zelfgelijkend is. Dat wil zeggen: opgebouwd uit delen die min of meer gelijkvormig zijn met de figuur zelf. Denk aan het blad van een varen, broccoli, een boom, sneeuwvlokken, een bergkam...

Uit het onderzoek kwam ook naar voor dat elke componist toch ook een eigen ritmische signatuur heeft. De persoonlijk stijl van een componist zou zelfs meer door ritme dan door melodie gekenmerkt worden.

Nog merkwaardige vaststellingen: het ritmisch patroon van Mozart bleek het minst en dat van Beethoven het meest voorspelbaar. En Claudio Monteverdi (1567-1643) en Scott Joplin (1868-1917) volgden nagenoeg dezelfde ritmische verdeling.

Om eerlijk te zijn, wij horen dat niet echt. Laten we er een wiskundige en een hedendaags componist bijhalen.