Wrede vrede

Dat zegt de offscreenstem aan het begin van 1945 - The savage peace, een documentaire die Canvas een paar dagen geleden heeft vertoond en die nog even op de site te bekijken is.

De beelden die er bijhoren zijn zwartwit, schokkerig, onscherp, maar vooral naar de keel grijpend. Mensen staan op een rij en worden doodgeschoten - we zijn gehard, dat kunnen we nog net aan - en mensen liggen op een rij op de grond, een vrachtwagen rijdt over ze heen.

De vrede die in 1945 uitbrak was anarchistisch, wraakzuchtig en wreed.

We willen er in Interne Keuken op terugkomen. Want wat we in de canvasdocumentaire zagen, strookt niet met hoe wij ons het verleden voorstellen. Wreedheid hoort bij de oorlog. Wreedheid hoort bij de Nazi's, met hun vernietigingskampen als akelig dieptepunt. 1945 betekent vrede, opluchting, feest in de straat, uitzinnige vreugde.

Niet dus. Onder Duitse soldaten werd gezegd: "Geniet van de oorlog, de vrede wordt vreselijk". Na de oorlog werd er verkracht, gedeporteerd en etnisch gezuiverd als voorheen. De kampen bleven bestaan, maar met andere bewoners. 

Dirk Rochtus, auteur van Van Reich tot Republik, is de Duitslandkenner die zaterdag aanschuift aan de Interne Keukentafel.