De wereld van Linde
Margeaux bracht 8 maanden in quarantaine door: "We moesten ons helemaal ontsmetten vooraleer we bij haar mochten"
ma 3 feb. - 11:12
Het was schrikken voor Marijke en haar man toen er plots een dokter in de ziekenhuiskamer stond, helemaal ingepakt in een wit pak: “Jullie baby moet NU in quarantaine, zei hij, want ze heeft een ernstige immuunziekte en die kan haar haar leven kosten.”
Omdat Margeaux geen afweersysteem had, waren alle ziektekiemen en bacteriën van buitenaf levensbedreigend voor haar. Ook haar broertje van tweeënhalf moest min of meer in isolatie gaan leven: “Hij mocht niet naar school van de dokters, we moesten hem thuis houden uit bescherming voor zijn zus.”
Acht maanden heeft Margeaux uiteindelijk in die isolatiekamer doorgebracht, met nauwelijks bezoek: “Ze zat in een glazen kooi, en vooraleer we erin mochten, moesten we ons douchen, handen ontsmetten en handschoenen aantrekken, schort en mondmasker aan… Als mama is dat heel onwennig, het voelt zo klinisch allemaal. Ik had ook echt die vraag: mag ik haar nog aanraken?”
Ook Marijkes leven werd al die tijd on hold gezet: “Mijn leven was bij mijn dochter in het ziekenhuis, mee in quarantaine. Ik was ook heel alert en voorzichtig naar andere mensen toe: een hoestje, een verkoudheid, een koortsblaas? Dan moest je uit onze buurt blijven. Vaak mochten mensen de kamer niet in en moesten ze aan het raam staan zwaaien.”
Het heeft jarenlang geduurd vooraleer Margeaux de wereld heeft kunnen ontdekken: “De eerste keer dat ze uit de quarantaine mocht, was om naar Italië te gaan voor de verderzetting van haar behandeling. Ik herinner me nog levendig hoe ze haar gezichtje draaide naar het zonlicht, dat had ze nooit eerder gezien!”
Na die enkele maanden isolatie in een Italiaans ziekenhuis, mochten ze naar huis. Maar het duurde nog 4 jaar vooraleer ze de draad van hun leven helemaal konden oppikken: “Margeaux moest nog 4 jaar thuisblijven om te herstellen, de isolatie werd maar langzaam afgebouwd. En ook ik bleef 5 jaar lang thuis en zag weinig mensen.”
Ondertussen ligt de periode achter hen. Margeaux gaat gewoon naar school en heeft een leven zoals elke zesjarige. En daar is mama Marijke heel blij om: “Als ze nu een koekje op de grond laat vallen, dan kan ik gewoon zeggen: ‘raap maar op en eet rustig voort, schat!’ Dat had ik nooit durven dromen.”