"Zitten alle Vlamingen in een kweeperencomplot?"

Ik ga eerlijk zijn: een kweepeertaart maken was niet gemakkelijk maar door te bidden, advies op Google te zoeken en veel rode wijn te drinken, maakte ik, uiteindelijk, een kweepeertaart. Een paar dagen later gingen mijn man en ik op bezoek bij vrienden van ons. Ik kon niet wachten om al mijn kweepeerverhalen aan hun te vertellen.  

"Oh, wacht tot jullie mijn interessant avontuur horen," begon ik, terwijl Sabine en Jeroen hapjes en drank op de tafel zetten, en hun dochter Nina, naar mij staarde alsof ze niet kon wachten om mijn verhaal te horen. Op dat moment zei Sabine tegen mij, "wil je siroop in jou water? Zou kweepeersiroop oké zijn?" Wat? Wat? Had ze net, "kweepeer" gezegd? Wat voor een vreemd kweepeercomplot was dit?

Toen wees Nina, het liefste tweejarig meisje ter wereld, naar de bokaal met zelfgemaakte siroop. "Kwee-peer", zei ze. Een week geleden had ik nooit van dit fruit gehoord, en nu zat ik daar omsingeld door een leger van kweeperen. Blijkbaar weten alle Vlamingen van twee jaar en ouder alles over kweeperen, en vertellen ze dat pas na een paar jaar aan buitenlanders, als ze vinden dat we er écht klaar voor zijn. "Dus Jovanka," vroeg Sabine "Wat was jouw interessante avontuur nu?”

"Oh, euh, niks", antwoorde ik, terwijl ik iets kweepeerachtigs in mijn mond stopte, "gewoon dat ik een doos met gratis fruit in een veld had gevonden”. “Oh, echt? En wat zat erin?” “Gewoon, kweeperen. Saaie, oninteressante, ordinaire kweeperen!”