De Ochtend
"Zoals elk ander verdiende je het om te zijn en niemand had je dat mogen afpakken"
zo 19 apr. - 7:44
Lieve Adil,
Er waren rellen. De eerste zin van een aantal van de gedichten die ik in mijn hoofd heb zitten, die ik nauwelijks op papier durf te zetten. Er waren rellen, zo kort door de bocht kan het zijn. Ze kunnen doen alsof jij er nooit was, het bloed van de stoep af vegen, jou de schuld geven van jouw eigen omkomen.
Ze kunnen zeggen, dat je dan maar niet had moeten vluchten, ze kunnen ook helemaal niets over jou zeggen. Dat het onrecht, dat jou onterecht is aangedaan, geen politiegeweld was,
maar dat het, net zoals het overlijden van de tweejarige Mawda, net zoals het heengaan van de zeventienjarige Mehdi, gewoon een ongelukje was - maar wij weten beter.
Er waren geen rellen. Er waren odes aan jou en odes doen pijn als ze onze broertjes en zusjes wegnemen. Geloof ze daar boven alsjeblieft niet Adil, de politiemensen die het op jou mikken. Jouw buurt is niet gevaarlijk, jouw mensen zijn zeer gekwetst, zijn bang, zwemmen in onrecht, maar dat weet jij. Het zijn wanhopige odes uit liefde en leed, maar sommige politiemensen noemen het rellen. We rouwen en we wenen, maar sommige witte mensen noemen het woede en we zijn ook boos, maar eigenlijk is dat gewoon gemis. We zijn je kwijt. Je wordt gemist.
Adil, er waren rellen, vlak na je dood en er waren zoveel redenen, waardoor die rellen ontstonden. Maar de rellen begonnen in het verleden. Wikipedia zegt me dat een rel “een grootschalige verstoring van de openbare orde is” Een auto die rechtstreeks door een mensenlichaam heen rijdt, dat is een enorme verstoring van de openbare orde. Ik vind dat ook een rel.
En ik wil niet dat er rellen zijn. van geen kanten niet.
Ik wil ook niet dat er rouw is dat zoveel pijn doet, dat het enkel in agressie getoond wordt. Ik wil dat het goed gaat met Brussel.
Elke twee grote stappen vooruit die we nemen, is er altijd eentje terug. Zo voelt het voor mij.
Maar weet je Adil, waar ik mij aan vastklamp? Aan mijn broeders en zusters. Ik heb me zo lang druk gehouden met de vraag van… “Hoe heel je van al het onrecht en racisme, als het maar blijft komen? En blijft komen”
Het is moeilijk. Ik vind kracht bij de mensen die mij begrijpen. Deed? Deed jij dat ook?
Eindeloos veel sorry, lieve Adil.
Zoals elk ander
verdiende je het om te zijn
en niemand had je dat mogen afpakken
en dat weten wij
heel veel liefs
je broeders en zusters
