Interessant artikel vandaag in de New York Times over de onmiddelijke en de langetermijn-impact van de verstoorde Libische olie-industrie op de wereldeconomie. Hoewel Libië amper instaat voor 2% van de wereldwijde olieproductie.
Blijkt dat die Libische olie 'zoet' is, en van zeer hoge kwaliteit. Die van Saoedi-Arabië is eerder 'zuur'. Vooral Europese raffinaderijen kunnen niet zomaar overschakelen op laagwaardigere 'zure' aardolie, en 85% van de Libische olie-export gaat dan ook naar Europa. Als Saoedi-Arabië de olieproductie opschroeft, dan heeft Europa daar dus nauwelijks baat bij?
Blijkt ook dat de productie in OPEC-landen waar de afgelopen decennia onrust of oorlog heerste, nooit volledig herstelt. Denk aan Iran in 1979, Irak en Koeweit in 1990, Venezuela in 2002.
En een laatste feit: De Libische olieindustrie draait voor een groot deel op buitenlandse bedrijven, buitenlandse kennis en buitenlands kapitaal. En als die nog niet vertrokken zijn, maken ze zich thans op om Libië te ontvluchten. Ook het leger laat Khaddafi in de steek en de vraag is wie de oliefaciliteiten in de toekomst zal bewaken.
Lees en beluister ook
