"Zo'n artikel publiceren, kan grote gevolgen hebben"

“Ik voel hoe groot de druk is vanuit de sociale media om die scoop te hebben. Ik heb het zelf meegemaakt. Ik zat met mijn broer in de auto. Op een gegeven moment kreeg hij een telefoontje dat zijn ex-vrouw, tevens de moeder van zijn kinderen, door het raam was gevallen of gesprongen.”

“We zijn direct in actie geschoten en zijn heel snel die kant op gereden. De straat was al afgezet. Gelukkig mochten we wel binnen. Het enige wat mijn broer er al die tijd uit kreeg, was: ‘mijn kinderen, mijn kinderen...’ Die waren gelukkig aan het spelen bij vriendinnetjes.”

Het enige wat mijn broer eruit kreeg: mijn kinderen, mijn kinderen...

“We hadden een grote angst dat zijn kinderen het nieuws via de sociale media zouden ontdekken, nog vóór de papa het ze had kunnen vertellen. Waarop we de ouders belden van de vriendinnetjes waar ze aan het spelen waren, met de boodschap om ze zo ver mogelijk van de sociale media vandaan te houden.”

Terwijl ze in de straat stonden en zijn broer zich aan het voorbereiden was op hoe hij het vreselijke nieuws met zijn kinderen zou delen, had er al een krant het bericht gepubliceerd. “Ondertussen was er op de site van de Gazet van Antwerpen een mededeling geplaatst over wat er was gebeurd. Niet met naam en toenaam weliswaar, maar toch. Het geeft wel aan hoe snel het kan gaan.”

Hij heeft moeite met die drang om de andere media voor te zijn. “Ik vind het de taak van de nieuwsmedia om berichten pas te publiceren op het moment dat je concrete kennis hebt. Volgens mij is er niet altijd genoeg besef van wat de impact is van het publiceren van zo’n bericht. Kijk maar naar de zaak Steve Stevaert.”

“Soms zit het ook in hele kleine dingen. Zo had mijn vader een supermarkt waar soms werd ingebroken. Dan stond er regelmatig ’s anderendaags een klein artikeltje in de krant vol fouten. Dan dachten wij, als er in dit bericht al zoveel fouten staan, wat moet dat dan zijn voor de hele krant?!”

Soms zit het ook in hele kleine dingen.