De Vlaamse adviescommissie voor cultuur vindt de artistieke werking ‘nipt onvoldoende en te laagdrempelig’.
Zonder subsidies geen Watou meer
Gisteren ging het kunstenfestival Watou van start. Het kan wel eens de laatste editie worden. Want Watou zag deze week de broodnodige subsidies aan zijn neus voorbij gaan. Intendant Jan Moeyaert ventileert in Bar du matin.
Een serieuze tegenvaller, want zonder die centen kunnen we het festival onmogelijk blijven organiseren.
'Die laagdrempeligheid is net onze kracht. Mensen kunnen op hun eigen tempo het parcours verkennen en kiezen wat ze willen beleven.'
Laatste keer of niet, Watou 2016 is een editie om u tegen te zeggen. Onder de noemer 'Over de kracht van mededogen' zijn dichters en beeldend kunstenaars uit binnen- en uit buitenland neergestreken. Tien mooie locaties als een voormalig klooster, een oude boerderij of de kelder van een brouwerij bieden een unieke kunstbeleving.
Casa Tomada, de mieren van de Columbiaanse kunstenaar Rafael Gomezbarros grijpen meteen naar de keel.
Schrijver Stefan Hertmans schreef een tekst speciaal voor Watou. Hij brengt hem zelf on tape, samen met andere teksten.
'Het zou heel spijtig zijn als na 36 jaar het doek valt over een mooie traditie.'
