Zondige nonnen

Zodra de aartsbisschop de kunstig geborduurde schoentjes aantrok, werd hij overvallen door extreme lustgevoelens. “Het leek wel alsof hij niet meer gezond kon leven indien hij niet terstond seks had met een vrouw”, zo staat in een ooggetuigenverslag. Geschrokken trok de aartsbisschop de pantoffels weer uit en vroeg aan de dichtstbijzijnde prelaat om ze ook eens te proberen. Het effect was precies hetzelfde. De arme man viel eveneens ten prooi aan hitsige geilheid. De schuldige was snel gevonden: de nonnen hadden de pantoffels behekst.

Middeleeuwse nonnen waren zo. Niet te vertrouwen. Ze hielden zich bezig met tovenarij en vuile manieren. Dat is toch wat mannelijke geestelijken toen geloofden. Of luidop beweerden. Zo luid dat het  Vaticaan ingreep. Er werden strikte regels uitgevaardigd. De losbandige nonnen werden aan banden gelegd. Binnenblijven en bidden, dat is wat hen voortaan te doen stond. Gevolg: de vrouwelijke geestelijken verdwenen uit beeld. Noem eens een beroemde non? Kennen we niet. Allemaal de schuld van die Middeleeuwse mannen.

Ja en nee. Dat beeld klopt, maar niet helemaal. Dat is wat professor Steven Vanderputten ons zaterdag gaat vertellen. Hij heeft de positie van de vrouw in de middeleeuwse kloosters van nabij bestudeerd. Dark Age Nunneries, zo heet zijn studie. Met nuance en kanttekeningen en zo. Hij wil daar graag over komen vertellen. We gaan hem niet tegenhouden. Meer nog: hij krijgt van ons zelfs een bordje soep.