Al 9 maanden ben ik samen met mijn vrouw buddy van een Syrische familie. De familie-Dada is gevlucht voor een uitzichtloze toekomst als jong gezin in tijden van oorlog. Na een tocht van twee weken met rubberbootjes, treinen, honderden kilometers te voet en vaak slapen in een bos, kwam de familie in Kortrijk terecht.
Mijn vrouw Sara ging de eerste dagen Abir inschrijven in de bibliotheek en gingen ze op zoek naar de juiste verzorgingsproducten. Mustafa en ikzelf gingen samen naar de voetbal en praatten over de toekomst van zijn zoon. Farzad, 18 maanden jong, is twee maanden jonger dan onze zoon Teo. Voor Farzad hebben we een plaatsje gevonden in het kinderdagverblijf van Teo.
Van voetbal en kinderen die gewoon spelen met mekaar, winkelen en het zoeken naar een woning, een buddy vult aan waar de professionele dienstverlening extra ondersteuning kan gebruiken.
Het OCMW van Kortrijk startte met dit initiatief en kreeg navolging in verschillende andere steden en gemeenten in Vlaanderen. Ondertussen zijn er in Kortrijk een dertigtal vrijwillige buddygezinnen actief voor nieuwe Kortrijkzanen. Zo ontstond voor deze gezinnen een eigen lokaal netwerk en werd de verbondenheid bevorderd tussen de huidige Kortrijkzanen en de nieuwe.
Daarom is het ons idee om iedere vluchteling in België de kans te geven om te rekenen op een buddy.
