De zomer van
Anja Daems over haar hartsvriend Johny Voners: “De meest melancholische man die ik ooit ben tegengekomen”
wo 26 aug. - 10:48
“Johny en ik heb elkaar leren kennen toen F.C. De Kampioenen 10 jaar bestonden, en we met TV1 naar Portugal gingen” blikt Anja Daems terug in ‘De zomer van’. “Daar is onze liefde voor Portugal ontstaan, en ook onze liefde voor elkaar.”
Anja Daems ging sindsdien vaak naar Portugal, en Johny kwam daar dan ook bij haar op bezoek. Hij was ook van plan om deze zomer naar het land af te reizen, maar zijn ziekte besliste er anders over. Op 17 maart overleed hij aan de gevolgen van kanker.
“Leeftijd speelde geen rol”
Hoewel er een generatieverschil was, konden Johny en Anja het bijzonder goed met elkaar vinden. “Hij wist heel van mij” zegt ze. “Leeftijd speelde geen rol. En hij had nog veel jonge vrienden: An Swartenbroekx en Leen Dendievel bijvoorbeeld. Maar Johny was ook bevriend met mijn ouders, vaak waren we samen.”
Bij Johny vond Anja “rust”. “Hij was een heel gevend iemand, een luisterend iemand. Niet de persoon die Vlaanderen kent.” Veel mensen associëren hem met ‘de dagschotel’ of met een luide lach, maar eigenlijk was hij een heel stil iemand, geeft Anja aan. “Hij kwam ergens binnen, deed zijn kunstjes voor twee seconden, en dan ging hij op een stoel zitten en dan luisterde hij. Het is de meest melancholische man die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. Een soort Pierrot, de clown. ”
Het is de meest melancholische man die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen.
"Bij Aznavour lag zijn hart"
Johny Voners was veel meer dan Xavier uit F.C. De Kampioenen. Hij bracht bijvoorbeeld ook nummers van Charles Aznavour, en dat lag hem meer dan die rol van Xavier: “Bij Aznavour lag zijn hart.”
“Hij had nog zoveel dromen” besluit Anja. “ Hij kwam een aantal jaren geleden Annemie, de liefde van zijn leven tegen.” Hij hoopte met haar heel oud te worden, maar dat was hem niet gegund.
En zo werd de uitzending van ‘De zomer van’ een mooi eerbetoon aan Johny Voners, met liedjes over 'het einde'. En ‘C’est fini’ van Aznavour mocht daar natuurlijk niet in ontbreken.
