Achter De Feiten
Brief van een jonge dokter uit Italië: "Het is een ware nachtmerrie"
vr 20 mrt. - 9:54
(Marco is een pseudoniem omdat de man anoniem wenst te blijven)
Marco is 31 jaar en assistent-abdominale chirurgie. Woensdag was zijn eerste dag in een corona-crisiscentrum. “Het is een ware nachtmerrie, het voelt aan alsof ik op een slagveld sta. Alleen al vandaag zijn vier mensen gestorven op mijn afdeling. ” Met die woorden begint hij zijn brief.
De Italiaanse volksgezondheid heeft dokters met andere specialisaties opgetrommeld om mee te werken in deze crisis. Maar ook zij zitten met de handen in het haar. Daarom rekruteert de overheid nu ook jonge assistenten.
Verdachte patiënten meteen bij besmette mensen
Mensen worden voortdurend overgebracht naar intensieve zorgen. “Tientallen patiënten komen uit de spoedafdeling. Je legt hen in de lege bedden die je net hebt vrijgemaakt, als het mee zit”, schrijft hij.
“Verdachte coronapatiënten worden meteen ondergebracht bij de patiënten die al positief bevonden zijn, want er is geen tijd en er zijn onvoldoende middelen om te wachten op de resultaten.” Al die verdachte patiënten raken uiteindelijk toch besmet.
Voor de ogen van andere patiënten
Marco schrijft ook in zijn brief dat patiënten die sterven meteen in een zwarte zak worden gestoken en naar het mortuarium worden gebracht. Van daaruit gaan de lichamen meteen naar het crematorium.
“Dat gebeurt allemaal voor de ogen van de andere coronapatiënten die wel nog ademen en perfect bij bewustzijn zijn”, gaat hij verder. “Ze worden verplicht om te kijken wat hen ook te wachten staat over enkele uren, omdat er geen gordijnen zijn om de zieken af te schermen.”
“Coronapatiënten sterven niet alleen eenzaam, ze zien de dood ook ruw en rauw op hen afkomen.”
"Ik ben doods-, doodsbang"
Marco en zijn collega’s moeten aan het einde van hun shift de families opbellen om een update te geven. “Elke dag moet je aan familieleden vertellen waar ze de assen van hun geliefde kunnen vinden. Het is ondraaglijk. Ik had nooit gedacht dat ik iets als dit zou moeten doorleven. Ik voel me verloren en ik ben doods-, doodsbang.”
