Cynthia werd als kind seksueel misbruikt: “Elke dag nog flitsen de beelden van toen voorbij”

Het begon toen Cynthia zes jaar was: “We gingen elk weekend bij mijn grootouders thuis eten, en mijn papa’s jongere broer woonde daar toen nog. Ik ging regelmatig op zijn kamer mee computerspelletjes spelen. Op een gegeven moment vroeg hij of ik op zijn schoot wilde komen zitten, en hij begon me te betasten op plaatsen waar ik het niet wilde.”

Het bleef ook niet bij één keer: “Twee à drie jaar was het elk weekend hetzelfde: hij trok me bij zich op schoot en dan verrichte hij seksuele handelingen. Of ik moest op zijn bed gaan liggen en dan masturbeerde hij….En achteraf zette hij me onder druk om het aan niemand te vertellen: hij zei me dat dat óns geheim was, en dat ik het vooral niet door aan mijn ouders mocht zeggen want ze zouden mij niet meer willen hebben.”

20 jaar lang gezwegen

“Als ik er nu op terugkijk, zijn mijn lichamelijke klachten toen begonnen. Ik had vaak buikpijn, geen zin om naar school te gaan, minder zin in alles eigenlijk. Toen ik 9 jaar was kon ik het echt niet meer, ik walgde er teveel van - en dan heb ik mijn oom echt ‘stop’ gezegd. Maar hij bleef me bedreigen, en daarom heb er nooit iemand iets over verteld.”

“20 jaar lang heb ik gezwegen, omdat ik me schaamde voor wat er gebeurd was. Maar niet zonder gevolgen: ik was als kind heel vies van mezelf, had braakneigingen en angstaanvallen. Ik kreeg ook veel tics die uitmondden in een dwangneurose die me tot vandaag achtervolgt.”

“De eerste aan wie ik het vertelde, was mijn huidige man. We zijn nu 14 jaar samen. Bij het begin van onze relatie ondervond hij dat ik heel geremd was op seksueel vlak, maar toen hij er vragen over stelde reageerde ik in eerste instantie heel kwaad. Ik zat nog met die immense schaamte... Gaandeweg heb ik het hem dan verteld, vervolgens ook aan mijn ouders, en dan ben ik in therapie gegaan.”

"Geen therapie kan de beelden uit mijn hoofd wissen"

“Ik heb verschillende therapieën gevolgd: dagtherapie, mindfullness, hypnosetherapie, gewone therapie, psychiaters, …. Ik heb eruit gehaald wat mij helpt. Maar ik kan je zeggen: er zal nooit een therapie of een pil bestaan die die beelden uit mijn hoofd kan wissen. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk.”

“En dien je klacht in tegen de dader, dan vind ik de straffen veel te mild. Een dief of een cannabisdealer wordt strenger gestraft! Vaak worden dan ook nog verzachtende omstandigheden ingeroepen. Maar als slachtoffer is er geen verzachtende omstandigheid, ik heb levenslang gekregen op mijn 6 jaar.”

“Ik leer ermee te leven, maar dat is niet makkelijk. Ik heb goeie dagen, maar ook slechte. Vorige week nog had ik een nachtmerrie over vroeger, en dan ben ik daar drie dagen niet goed van. Maar ik zie de toekomst rooskleurig in, en ik kijk vooral naar de goeie dingen: ik woon in een mooi huis, ik heb drie schatten van dochters, een fantastische man en een fantastische familie. Enkel die ene rotte appel, mijn oom, maar die wil niemand meer zien.”

Cynhia is één van velen

Volgens Vigdis Vanbeselaere, vertrouwensarts bij het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling (VK) in Brussel, is Cynthia’s verhaal geen uitzondering: “Exacte cijfers zijn er niet, want mensen blijven vaak zitten met hun verhaal, maar 4 procent van de schoolkinderen geeft aan ooit seksueel misbruik ervaren te hebben. Dat is 1 kind per schoolklas. Maar dat is dus maar het topje van de ijsberg".

In het geval van Cynthia was het haar oom die haar misbruikte. Ook dat is iets wat voor voorkomt, zegt Vanbeselaere : “Het cliché van de onbekende man in de bosjes, klopt in vele gevallen niet. Veel vaker zijn het bekenden, en in een kwart van de gevallen gebeurt het seksueel misbruik zelfs binnen het gezin. Meteen ook de reden waarom zo weinig verhalen aan het licht komen, want de loyauteit van het kind tegenover de dader is meestal groot".

“Kinderen hebben namelijk veel vertrouwen in de persoon in kwestie en ook vaak een heel positieve interactie ermee: ze krijgen veel aandacht en cadeautjes, ze hebben een speciale band. Maar tegelijk zie je dat ze onder druk worden gezet. Kinderen zijn bang, worden  – zoals in het geval van Cynthia – zelfs bedreigd om het aan niemand te vertellen.”

Schaamte en schuldgevoel

“De schaamte waarover Cynthia spreekt, is ook iets wat zeer vaak terugkomt. Misbruikte kinderen zitten met een immens schuldgevoel: ‘ik had méér moeten doen, ik heb het zelf uitgelokt enzovoort’. En dat schuldgevoel maakt het heel moeilijk om met hun verhaal naar buiten te komen."

Seksueel misbruik kan ook ernstige gevolgen hebben op lange termijn, zoals bij Cynthia. Maar het is volgens Vanbeselaere nooit te laat om hulp te zoeken: “Erover praten helpt, met eender welk persoon die je vertrouwt. Therapie helpt ook, maar die stap is voor sommige mensen groot. Geeft jezelf tijd, geef jezelf niet de schuld als je er nog niet klaar voor bent.”

Wil je zelf je verhaal kwijt?

Het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling heeft een chatbox voor jongeren: nupraatikerover.be. Je kan ook terecht bij 1712 of bij de Zorgcentra na Seksueel Geweld.

Lees ook: