De wereld volgens Darp

Frank Westerman was in 1989 een jongeman van 25 wiens ambitie het was journalist te worden. Hij zag op tv hoe in Berlijn de geschiedenis een bocht nam terwijl hij zich voorbereidde om samen  met een vriend in een gammele Renault 5 op reportage te vertrekken naar Roemenië. "Of zullen we naar Berlijn gaan?", wierp hij nog op. "Als we nu vertrekken zijn we morgenvroeg bij de Brandenburger Tör." Ze maakten een historische vergissing, ze kozen voor Boekarest.

Dertig jaar later heeft Frank Westerman zijn ik-word-journalistdroom vér overstegen. Hij hoort bij de top van de literaire non-fictieschrijvers. Frank zat aan de Interne Keukentafel over Wij, de mens en Dier, bovendier, en daarvoor waren er prachtboeken als El negro en ik, Stikvalei, De graanrepubliek en Ingenieurs van de ziel.

Zijn jongste boek heet De wereld volgens Darp. Het is een verzameling artikels die hij tussen die boeken door schreef, ruwweg tussen 1989 en het begin van de jaren 2000. De nagalm van de Koude Oorlog is wat die journalistieke stukken verbindt. Frank Westerman reisde na Roemenië naar de post-communistische Balkan, de DDR, Rusland, en het niet zo post-communistische Cuba.

En naar Darp. Darp is een dorp in Drente. Wat Kleine-Brogel is voor België, is Darp voor Nederland: er lagen Amerikaanse kernwapens. Frank Westerman heeft er vroeg in de jaren '80 tegen betoogd, maar dat heeft niet veel uitgehaald. (In Darp zijn de bommen weg, in Kleine Brogel liggen ze nog.) Dertig jaar na het einde van de Koude Oorlog is Frank Westerman naar Darp teruggekeerd, nu zonder spandoek.