Diplomaat Sylvain Vanrie hielp bij de Belgische evacuatiemissie in Kaboel: "Dingen gezien die ik nooit zal vergeten"

Gisteravond besliste de federale regering om ook de laatste Belgische militairen die meewerkten aan de evacuatiemissie in de Afghaanse hoofdstad Kaboel - "Red Kite" - terug te trekken uit de Pakistaanse hoofdstad Islamabad. Nadat de extremistische islamitische groepering taliban in augustus Kaboel innam, zette ons land die militaire operatie op poten om er mensen te evacueren.

Op 7 dagen tijd werden 1.400 mensen met Belgische C-130-vliegtuigen overgebracht naar Pakistan en vervolgens met het vliegtuig naar België. 1.100 geëvacueerden hadden ons land als eindbestemming. Het gaat dan over Belgen, mensen die in België verblijven, mensen die voor onze strijdkrachten of onze diplomatieke missies hebben gewerkt of mensen met een kwetsbaar profiel die bescherming nodig hebben, zoals mensenrechtenactivisten.

(Lees verder onder de post)

Kinderen over de poort

Voor Sylvain Vanrie, eerste secretaris van de Belgische ambassade in Pakistan, waren het slopende weken. Hij was tijdens de missie de eerste schakel in de keten aan de luchthavenpoorten, samen met een detachement van special forces en enkele collega's van de Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken. "Onze teams opereerden voornamelijk bij de poorten waar de dag nadat wij er weg waren een dubbele zelfmoordaanslag werd gepleegd", getuigt hij in "De ochtend" op Radio 1.

"Ons team werd in Kaboel en in Islamabad geconfronteerd met een humanitaire ramp, met alle ellende en wanhoop van dien. Er waren beelden die wij nooit zullen vergeten: mensen die vertrappeld werden, ouders die hun kinderen over de luchthavenpoorten gooien in de hoop dat ze zo het vliegveld binnengeraken, het constant gehuil van zoveel mensen, een baby die wanhopig wacht op de moeder die gevangen zit aan de andere kant van de toegangspoort." Vanrie noemt dat "persoonlijk een zeer moeilijke ervaring".

"Operaties voor onze ogen"

Zoals ook op de beelden te zien was, was het er manifest onveilig aan de luchthaven. "Er was het constante afvuren van zware wapens, dag en nacht, flitsen, knallen, traangas, een constante dreiging van geïmproviseerde explosieven. Daardoor is ons team tot twee keer toe gedwongen geweest om het terrein in allerijl te ontruimen."

Vanaf dag één werden Vanrie en zijn collega's er gedropt in de harde realiteit. "Op de eerste dag al vonden er verschillende chirurgische operaties plaats in de open lucht, voor de ogen van onze militairen en onze staf van Buitenlandse Zaken. Er zijn aan de North Gate ook twee mensen gedood, terwijl onze teams daar aan het werk waren."

(Lees verder onder de post)

"De fysieke en mentale druk van zo'n operatie moet ook worden onderstreept", zegt hij. "Dat waren werkdagen van meer dan 20 uur, met veel stress. De temperaturen liepen op bepaalde dagen op tot 47 graden. Kilometers te voet in een compacte menigte waren geen uitzondering."

Nog 220 achterblijvers

Of hij tevreden is over het verloop van de operatie? In elk geval heeft hij lof voor de snelheid waarmee de evacuatiemissie op poten werd gezet en voor de samenwerking met Buitenlandse Zaken. "Die was voorbeeldig."

"Maar het is moeilijk tevreden te zijn als je weet dat er nog mensen achterblijven die het land niet kunnen verlaten", klinkt het. Hij spreekt van zo'n 220 mensen - Belgen en hun gezinnen en mensen die onder de Belgische bescherming vallen - die hebben gereageerd op de oproep van Buitenlandse Zaken om zich te melden als ze daar nog zijn. "Op dit ogenblik bekijken we met onze internationale partners alle mogelijkheden en bekijken we evolutie in Afghanistan en de veiligheidsomstandigheden."

Bron: vrt.be en 'De Ochtend'

Beluister het gesprek met Sylvain Vanrie in 'De Ochtend' op Radio 1 via Select.

Lees ook: