Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De Ochtend

"Jouw overwinning op de dood ging gepaard met een groot verlies"

zo 12 jan. - 9:04

Op haar 97ste brengt de Nederlandse Selma van de Perre een boek uit over haar leven tijdens de Tweede Wereldoorlog, als Joodse bij het Nederlandse verzet. In 'Mijn naam is Selma' schrijft ze over hoe ze 9 maanden overleefde in een concentratiekamp. Voor onze columniste Alicja Gescinska is van de Perre haar 'Held van de Week'.
Alicja Gescinska

Het heeft lang geduurd voor je jouw verhaal met de buitenwereld hebt gedeeld. Je bent 97 jaar, en nu vertel je ons over je lot, je leven, je verdriet. Je boek ‘Mijn naam is Selma’ is nog maar net uit. Je doorstaat het mediacircus dat het in Nederland teweegbrengt met klasse en met verve.

In 1944 werd je opgepakt. Je was als koerierster actief bij het verzet. Je echte naam en je Joodse identiteit wist je verborgen te houden. Je werd naar Ravensbrück gestuurd. Je wist te overleven. Maar jouw overwinning op de dood ging gepaard met een groot verlies. Je vader werd in Auschwitz vermoord. Je moeder en zusje Clara stierven in Sobibor. Je verloor vrienden, geliefden.

Je verbleef negen maanden in Ravensbrück. Op de dag van de bevrijding, toen je met de andere vrouwen aan de poort van het kamp stond, zeiden jullie tegen elkaar: ‘Over deze gruwelijkheden gaan we nooit praten’. Soms moet een mens vergeten om vooruit te kunnen gaan. Jullie hunkerden ernaar om het leven terug op te bouwen, om te werken aan een betere toekomst.

Dat laatste heb je op uitmuntende wijze gedaan. Je bent na de oorlog naar Londen getrokken. Je bent er getrouwd. Je hebt een zoon gekregen. Je hebt jaren als correspondent voor internationale media gewerkt. Je hebt een gelukkig leven opgebouwd.

Je kan terugblikken op een vol leven. Maar ook een vol leven kan getekend zijn door een leegte die niet te dichten valt.

De gapende wonde die de tijd niet helen kan, is niet de ontbering die je zelf moest doorstaan. Het zijn de vragen die onbeantwoord zijn gebleven, en die niet te beantwoorden vallen: hoe zagen de laatste ogenblikken van jouw ouders en zusje eruit? Wisten ze wat er zou gebeuren? Dachten ze aan jou? Doorstonden ze doodsangsten of traden ze hun lot gelaten tegemoet?

Met het verstrijken der jaren begon je meer en meer te beseffen: over deze gruwelijkheden mogen we niet zwijgen. Met elke herdenkingsplechtigheid groeide het besef dat je zou moeten praten, opdat het verleden niet vergeten zou worden. Nu is er dus je boek. Meer dan 75 jaar na de gruwel. Daar moeten we je dankbaar voor zijn. De collectieve herinnering is van blijvend belang. 

De geschiedenis herhaalt zich niet, maar ze rijmt wel – zo stelde Mark Twain ooit. Als we de lelijke rijmelarij van vroegere tijden willen vermijden, kunnen we het geleden leed van het verleden beter niet vergeten. Wanneer de onbeantwoorde vragen je wakker houden, zeg je tegen jezelf: ‘Selma, ga slapen. Je kunt wat er gebeurd is niet veranderen door eraan te denken.’ Dat is waar. Maar misschien kunnen we de toekomst wél veranderen door te blijven denken aan wat er is gebeurd.

Lees ook:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet