"Laat ons eerst 'kids' doen verdwijnen, dat is veel erger dan 'stiefkinderen'"

"Ergens vind ik het een beetje teleurstellend dat dit woord nog gebruikt wordt", zegt Sofie.

"Ik ben nu 7 jaar plusmama en heb een plusdochter van 7. We zijn met twee paar ouders en wij delen alles, maar in de hele situatie is alles ‘plus’. ‘Stief’, dat klinkt gewoon heel negatief."

Professor emeritus Erfrecht Hélène Casman: "Juridisch gezien komt de term ‘stiefkinderen’ niet voor. We hebben het dan eerder over kinderen van de partner of niet-gemeenschappelijke kinderen."

Het woord ‘stiefkinderen’ wordt enkel gebruikt in de omgangstaal om een kind aan te duiden in zijn of haar relatie tegenover een nieuwe echtgenoot.

"Op zich is ‘stief-’ geen verkeerde benaming. De gevoeligheden zijn heel persoonlijk, maar de term zelf is neutraal. Etymologisch wil het zeggen dat één moeder overleden is en een andere moeder haar plaats ingenomen heeft en in andere talen, zoals het Engels, kunnen we dezelfde verwijzing vinden."

"Toch gaan een aantal mensen het woord 'stiefmoeder' associëren met een boze stiefmoeder en het stiefkind met een arme assepoester of sneeuwwitje".

Koekoekskinderen

Men is allerlei alternatieven gaan voorstellen. Bijvoorbeeld ‘koekoekskinderen’ of ‘pluskinderen’. Maar ook daarbij kunnen vragen gesteld worden. “Zijn de eigen kinderen dan minkinderen?”, aldus Casman.

Onder de luisteraars waren de meningen verdeeld. In een Twitter-poll was 23% van de deelnemers voorstander van de term ‘pluskinderen’, 29% had geen mening en maar liefst 48% vond het woord ‘stiefkinderen’ de meest geschikte term.

Luisteraar Hugo De Martelaere: “Ik vind ‘stiefkinderen’ een perfecte term. Is dat nu ook al gevoelig? Daar heeft volgens mij nooit enige connotatie aangehangen.” Martelaere gaat verder: “Mijn moeder is West-Vlaams, dus ik hoor mijn oma altijd ‘stief goed’ of ‘stief veele’ zeggen. Laten we eerst ‘kids’ wegwerken, dat is wel wat erger dan ‘stiefzonen’.

Lees ook: