De heldin zonder hoofddoek

Dag Sarah,

Je hebt een master grafisch ontwerp, commerciële kunst en beeldvorming en beheert de sociale media van een online job¬platform dat jonge mensen aan een job helpt. Ze noemen je een mipster, een moslima-hipster, een jonge fashionista mét hoofddoek. Je was het eerste Flair covermodel met een hoofddoek. Je hebt 106.000 volgers op Instagram. Zelf vind ik de 858 mensen die mij daar volgen al veel te veel. In de gaten worden gehouden door duizenden wildvreemden: het vraagt allicht om meer koelbloedigheid dan een gemiddeld mens kan opbrengen.

Deze week kwam je niet in het nieuws omdat je vanalles kan, maar omdat je je hoofddoek had afgezet, diezelfde hoofddoek die je eerst beroemd maakte. Ik trek zelf ook wel eens een kledingstuk aan of uit, maar haal daar goddank nooit het nieuws mee. Ik herinner me wel talloze ongevraagde adviezen of opmerkingen over een te korte rok, een te bloot topje, te informele sneakers, te opvallende jurken. Vrouwen zijn altijd te preuts of te sexy, te jong of te ouwelijk, te excentriek of te saai, te dik of te dun, … altijd té.

Veel mensen vonden iets van jouw beslissing, en kwamen niet op het idee zich bescheiden af te vragen of hun mening over jouw hoofd en wat daar al dan niet op staat, relevant is. Ik blijf me verbazen over dat soort bedenkelijke zelfvertrouwen, dat mensen luidop doet oordelen over hoe andere mensen leven. Volgens mij moet jij vooral zelf weten wat je doet en laat, wat je draagt en wat niet, of dat nu een hoofddoek of een minirok is. Volgens mij heeft niemand daar iets mee te maken. Zelf claim ik het recht om op kantoor ongestoord rond te dobberen in m’n onderbroek, met een lelijk groen deken rond m’n middel, omdat m’n jeans kletsnat werd in een regenvlaag.

Het blijft me verbazen hoe vrouwen zich altijd en overal moeten verantwoorden voor hun vestimentaire keuzes. Hakken of sneakers, mini- of maxirok, bikini of burkini, hoofddoek of niet: er is altijd wel iemand die er wat van vindt, altijd wel iemand die zich het recht toeëigent om er een ongevraagde en ongewenste opinie over te uiten.

Alsof wij niet zelf kunnen en mogen beslissen hoe we eruitzien. Alsof mannen en autoriteiten zeggenschap hebben over ons en over ons lichaam. Alsof we ons moeten schikken, naar zelfverklaarde woorvoerders van God, Allah, de staat of de wetmatigheden van de natuur; naar een agenda die niet de onze is, en waarover wij als enigen niet zijn bevraagd.

Jij besloot je eigen agenda, je eigen normen te bepalen, alle commentaren en meningen ten spijt. Ik heb niet gecheckt of het je volgers heeft gekost of opgeleverd. Maar volgens mij is dat het minste van je zorgen. Mischien ligt daar de kracht van het verzet: onverstoorbaar je eigen ding doen en in stilte “fuck you” mompelen.

Andere Helden: