"De natuur dicteert hoe we moeten leven, dat moeten we respecteren"

“Het was niets vergeleken met wat de mensen daar nu meemaken. Je voelt je zo klein tegenover zo'n stormgeweld en kunt er niets tegen beginnen. Die mooie idyllische plekken zijn veranderd in de hel.”

Die mooie idyllische plekken zijn veranderd in de hel.

Ze kijkt met spijt toe hoe de schoonheid op die eilanden verdwenen is. “Als je daar komt, denk je normaal, kom we blijven. De natuur dicteert hoe we moeten leven. Dat geldt ook voor eten. We moeten dat respecteren en samenwerken met de natuur, want die zal altijd overwinnen.”

Varkensbaai

Voor de kust van Cuba maakten Naessens en haar man een tropische storm mee. “De golven vormden bijna een kaarsrechte muur van vier à vijf meter hoog. Daar moesten we dan door met de punt van de boot, met bakken water erover. De boot ging half liggen en op bepaalde momenten dacht ik dat ik Paul niet meer zag staan achteraan op de boot.”

De golven vormden bijna een kaarsrechte muur van vier à vijf meter hoog. Daar moesten we dan door met de punt van de boot, met bakken water erover.

Ze voeren door de Varkensbaai, waar sinds begin jaren zestig niemand meer mag komen door het incident met de Verenigde Staten. “Ik dacht toen, laat hier een groot militair schip zijn dat ons komt redden. Die was er niet. Ik denk dat er die avond niemand uit was, behalve wij (lacht).”

Het was oudejaarsnacht en ze raakten nog net in het Cubaanse stadje Cienfuegos. “Het was uiteindelijk enorm mooi, want we hadden letterlijk en figuurlijk een storm overwonnen.”

Ik had gezegd dat ik nooit meer een boot zou opgaan, maar een half jaar later kochten we onze boot

“Achteraf bekeken heb ik er een stoer verhaal aan overgehouden en iets uit geleerd. Ik had toen gezegd dat ik nooit meer een boot zou opgaan, maar een half jaar later kochten we onze boot.”