Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

ontbreekwoordenboek

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

De toestand is hopeloos maar niet ernstig

"De toestand is hoopgevend en stilaan minder ernstig"

zo 2 mei - 7:58

Freelance tv-maker en schrijver Pim Raes verhuisde vorig jaar te midden van de pandemie met zijn vrouw en twee kleuterdochters naar New York. Twee dagen geleden werd aangekondigd dat alle restricties daar wegvallen vanaf 1 juli. Pim is ook net op reis geweest naar het zuiden van de VS en niemand droeg er nog een mondmasker. Elke dag is een stap naar het nieuwe normaal. Hoe voelt dat, zo pal voor de poort van het rijk der vrijheid?
Pim Raes

Het is wennen aan de poort van het rijk der vrijheid

Goeiemorgen,

Ik groet u vanuit Brooklyn, New York, alwaar ik aan de poort van het rijk der vrijheid sta.

De scholen zijn weer alle dagen open, de terrasjes lopen vol, en ook een ingeweken, overbodig Vlaams doefke zoals mezelf is intussen gevaccineerd. Meer dan de helft van New York City heeft al minstens 1 dosis gekregen, het optimisme neemt toe… elke dag is een stap naar het nakende nieuwe normaal.

Alsof ik vergeten was hoe onbezorgd op stap gaan ook weer ging

De toenemende vrijheid voelt nog erg onwennig aan. Waar de pandemie in het prille begin iedereen verenigde in een collectief isolement, verdeelde ze ons even later in ‘voorzichtig’ versus ‘voortvarend’, en ook in zijn uitlopers drijft ze ons nog uit elkaar. Zo werden mijn vrouw en ik tot afgunst van enkele niet-gevaccineerde kennissen onlangs uitgenodigd op een ‘rooftop vaccination party’, een klein cocktailfeestje voor ‘vaxxers only’. Zoals een populaire complottheorie het wil, meldde de gastheer vooraf dat alle aanwezigen er ‘door Bill Gates bestuurd’ zouden worden. Dat klonk aanlokkelijk. Toch vond ik het moeilijk om me ervoor op te laden, alsof ik vergeten was hoe onbezorgd op stap gaan ook weer ging.

Ik sleepte me erheen. Al snel bleek dat er ook een kerel rondliep die niet gevaccineerd was. Tegenstrijdig genoeg bazuinde hij rond dat hij zich vooraf had laten testen maar geen ‘lab rat’ wilde zijn: hij zou pas aan de spuit gaan ‘als het over een paar maanden zeker is dat de vaccins echt veilig zijn’, zo beweerde hij. Mijn ongemakkelijke gevoel vooraf bleek terecht. Ik ontweek hem verder, en stelde vast dat ik het naakte aanschijn van een aantal aanwezigen nog nooit had kunnen bewonderen. Zonder maskers waren sommige vrouwen plots minder knap dan ik mij had ingebeeld, een recent verworven vriend bleek er godbetert een ringbaardje op na te houden…

De ‘whoring twenties’ zijn ingezet, smaalde hij reikhalzend: je kan eindelijk weer gladjes op date

Het is vreemd hoe je brein geneigd is om ontbrekende informatie positief in te vullen en ook hoe de toenemende immuniteit hand in hand gaat met het vernieuwde belang van uiterlijkheden. Zo vertelde een jonge Amerikaan me even later dat er op Tinder intussen singles zijn die zich aanprijzen als ‘vaxed, waxed and relaxed’. De ‘whoring twenties’ zijn ingezet, smaalde hij reikhalzend: je kan eindelijk weer gladjes op date. Als brave echtgenoot, én omdat ze me kon horen, antwoordde ik hem dat ik het op mijn beurt spijtig vond dat mijn vrouw weer meer naar kantoor gaat en ik haar niet langer de hele dag kan treiteren. Hij lachte meewarig en haalde zijn telefoon boven.

Nochtans blijk ik niet alleen te staan in mijn worsteling met het nakende einde van de pandemie. Toen ik afgelopen week checkte of een fijne ex-collega ‘het daar in Vlaanderen nog wat volhield?’ treurde hij terug dat hij voor eeuwig thuis wil blijven. De vriend waarvan sprake is een notoire ‘zweethandlijder’, pestkoppen noemden hem weleens ‘de paling’. Na een jaar van overmatig veel videocalls en lauwe elbow bumps kijkt hij er tegenop weer naar vergaderingen te gaan om daar de handdruk van belangrijke mensen te trotseren. Zijn glibberige tengels zorgen er gewoonlijk voor dat hij het al verkorven heeft nog voor hij zijn mond opendoet. ‘Klotevaccins‘, vloekte hij, ‘ik ben nog niet klaar om mijn plaats onderaan de sociale ladder weer in te nemen’.

Moeder gods, het was een miserabel jaar en de laatste rechte lijn naar het rijk der vrijheid zal ook het laatste greintje van ons aanpassingsvermogen vergen. Maar we zijn er bijna! Binnenkort zullen we sommige aspecten van de lockdowns alweer missen, maar kunnen we elkaar eindelijk ‘vaxed en relaxed’ in de armen vallen.

Zo is de titel van dit programma aan het einde van deze reeks op de valreep nog aan vernieuwing toe: de toestand is hoopgevend en stilaan minder ernstig.

Beluister de column van Pim Raes voor ‘De toestand is hopeloos maar niet ernstig’ via Radio 1 Select.

Ontdek ook de andere columns uit deze uitzending:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet